________________
વીસ તીર્થંકરોની પરમ પાવન નિવગભૂમિ
ડુમરીથી સમેતશિખરનો ૨૨ કિલોમીટરનો વિહાર હતો. ડુમરી બે દિવસની સ્થિરતા કરી, આરામ લઈ, ૧૯૫રની બીજી જાન્યુઆરીએ મધુવન પધાર્યા. આ વિહારમાં સેંકડો ભાઈઓ-બહેનો સાથે જોડાયાં હતાં. જિનશાસનના અને ભગવાન મહાવીરના જયનાદથી જંગલ ગાજી ઊઠ્ય હતું.
શિખરજીની તળેટી મધુવન મોડથી ચાર માઈલ અંદર છે. ચાર માઈલનો રસ્તો જરા પણ સારો નથી. રસ્તામાં રેલવે ક્રોસિંગ પડે છે. મંદિરો પાછળ કરોડો રૂપિયા ખર્ચ કરનાર જૈન સમાજ આ ચાર માઈલ માટે કોઈ પણ પ્રકારની સગવડતા કરી શક્યો નથી તે આશ્ચર્યજનક છે. જૈનોએ સાચી રીતે પ્રયાસ કર્યો હોત તો મોડથી મધુવન સુધી રેલવે વિભાગ છૂકછૂકગાડી બેસાડી શક્ત. નેરોગેજ ગાડી આવ-જા કરતી રહેત. યાત્રીઓને આ મોડ ઉપર ઘણી જ તકલીફ ભોગવવી પડે છે. સમયસર વાહનો ન મળતાં યાત્રીઓ આ એકાંત ભયાનક જંગલમાં લૂંટાઈ જાય છે. ત્યાં ઊતરવા કે ઊભા રહેવા માટે એક નાની ધર્મશાળા પણ બનાવી નથી. આ મોડ પર પીવાનું પાણી પણ મળવું મુશ્કેલ છે. જૈન સમાજ માટે આ ખરેખર એક લાંછન છે. ભારતનો સૌથી ધનાઢ્ય વર્ગ જૈન સમાજ છે. એકતાનો અભાવ અને ઊંડી દૃષ્ટિ ન કેળવવાથી આ બધી ખામીઓ નજરે પડે
૧. છેલ્લાં પચાસ વર્ષમાં ઘણો સુધારો થઈ ગયો છે અને યાત્રીઓને તે સમય
જેટલી મુશ્કેલી પડતી નથી.
