Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek

SR No.: 023252
Original Sutra Author: N/A
Author: Harshad Doshi
Publisher: Jain Academy
Publication Year: 2006
Total Pages: 532
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 155

વિશ્વ પરિષદમાં ઘણો જ દબદબો હતો. પ્રભુદાસજી આદર્શ વિચારવાળા હતા. તેમના દિલમાં હિંદુ ધર્મની દાઝ હતી. એટલે તેઓ સમાજઉત્થાનનું કામ સચોટ રીતે કરી રહ્યા હતા. તેમની દીર્ધદષ્ટિ માટે પ્રભુદાસ બ્રહ્મચારીને રાજકીય ક્ષેત્રે પણ ઊંચું સ્થાન મળ્યું હતું. તેઓએ ગંગાપાર અલ્હાબાદની નજીકમાં જેશી ગામમાં વિશાળ આશ્રમ બનાવ્યો હતો. ત્યાં અહર્નિશ પૂજાપાઠ થતા અને સંસ્કૃતના અધ્યયન માટે પૂરું ધ્યાન આપવામાં આવતું. આશ્રમની વ્યવસ્થા જોઈ જયંતમુનિને ઘણું શીખવાનું મળ્યું. મુનિશ્રીની સંસ્કૃત ભાષા પ્રત્યેની મમતા વધી. - ૨૯-૨-૧૯૪૯ના રોજ શાહીદાબાદ આવ્યા. શાહીદાબાદ મોટું શહેર છે. ત્યાંની પ્રસિદ્ધ મોહન ધર્મશાળામાં રાત્રિયાસો કર્યા. રાત્રિના પ્રવચન થયું. મુનિશ્રી શાહદાબાદથી ગુંજ થઈ ગોપીગંજ પધાર્યા. ગોપીગંજ બનારસથી ઘણું નજીક છે. સંઘના મુખ્ય કાર્યકર્તા શ્રીયુત જગજીવનભાઈ પટેલનો ગોપીગંજમાં પેટ્રોલ પંપ હતો. મુનિઓને ત્યાં ઘણી જ સગવડતા મળી.
હવે વારાણસી હાથવેંતમાં દેખાતું હતું. ગોપીગંજમાં જીવલેણ કાવવું અને ગુલઝારીની સમયસૂચકતા :
ગોપીગંજમાં એક બાવાજી દર્શન કરવા આવ્યા. બાવાજીએ ખૂબ લળીલળીને નમન કર્યા. મુનિશ્રીને બપોર પછી વિહાર કરવાનો હતો. આગળ સારું ગામ કયું છે તેની વાત ચાલતી હતી. બાવાજી તુર્ત જ બોલ્યા, “અહીંથી પાંચ માઈલ ઉપર જંગલમાં નદીકિનારે એક સુંદર મંદિર છે. ત્યાં નાનકડી ધર્મશાળા પણ છે. એ સ્થાન ઘણું જ રમણીય છે. તમને ત્યાં બહુ જ મઝા આવશે. હું ત્યાં વહેલી પહોંચીને બધી વ્યવસ્થા કરું છું.”
જતા જતા બાવાજીએ બે લાડવા કાઢ્યા અને કહ્યું, “હમારા પ્રસાદ લિજિયે.” બાવાજીએ એ બે લાડવા વહોરાવ્યા. આગળ મંદિરમાં મળવાનું કહીને બાવો ચાલ્યો ગયો.
આપણા મુનિઓને સાધુના આપેલા લાડવા કહ્યું નહિ, એટલે તેમણે ગુલઝારીને કહ્યું, “આ લાડવા તું રાખી લે.”
ગુલઝારી ઘણો ચતુર હતો. તેણે કહ્યું, “મુનિજી, આ સાધુ પર મને વિશ્વાસ નથી. અરે! બાવાએ આ લાડવામાં ઝેર ભેળવ્યું હોય તો પણ ના નહિ.”
ત્યારબાદ ગુલઝારીએ લાડવાનો ભૂકો કરી પાણીમાં નાખ્યો. એટલે સાંખ્ય તરી આવ્યું. ખરેખર, લાડવામાં ઝેર ભેળવેલું હતું. ગુલઝારીએ જમીનમાં ખાડો કરી બંને લાડવા દાટી દીધા.
મુનિઓએ વિહાર કર્યો. સાધુએ જે સ્થાન બતાવ્યું હતું ત્યાં મંદિર કે ધર્મશાળા કશું જ ન હતું. એ ઘણી ભયાનક જગ્યા હતી. ગુરુકૃપાથી અને ગુલઝારીની હોશિયારીથી બન્ને સંતમુનિઓ ઊગરી ગયા.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 138