________________
હમારા શરીર કોઈ કામ આતા નહીં હૈ. ઇસકો થોડા મેથીપાક ચખાઓ.” હસતાં હસતાં જયંતમુનિજી સ્થિર ઊભા રહ્યા.
પેલી બાઈએ ઝાડું નીચે મૂકી દીધું. નરમ પડી ગઈ. “ક્યા બાત હૈ? યહાં ક્યાં આવે હો ?”
મુનિજીએ જૈન મુનિની ચર્ચા બતાવી અને માટલાની જરૂર છે તેમ કહ્યું. થોડી પળમાં એ બહેનના વિચારોમાં ઘણું પરિવર્તન થઈ ગયું. તે પણ સમજી ગઈ કે આ કોઈ સાધુ-સંત છે. તેને ભક્તિનો ઊભરો આવ્યો અને એક સારું માટલું લઈને આવી.
મુનિજીએ કહ્યું, “બેન, હમારે પાસ પૈસા નહીં હૈ, ન હમ પૈસા રખતે હૈ. યહ મટકા ઐસે હી આપ દેના ચાહે તો હમ લે સકતે હૈં.”
હમને તો પૈસે માંગે નહીં. આપ સાધુ હે ના. સાધુએ પૈસે થોડા લિયા જાતે હૈ ? આપ તો બહુત અચ્છ સાધુ હૈ. બાબાજી, હમારી ગલતી માફ કર દેના.” કુંભારણે ઘણા પ્રેમપૂર્વક માટલું આપ્યું. આ માટલાએ આગ્રા સુધી સાથ આપ્યો.
મુનિજી ગુણાના જૈન મંદિરમાં ઊતર્યા. રસ્તામાં ઘણી જગ્યાએ દિગંબર જૈન મંદિરો અપૂજ ભાવે પડ્યા છે. જૈનનાં ઘરો મોટા શહેરમાં ચાલ્યાં ગયાં છે. નાનાં ક્ષેત્રોમાં પૂજા કરનાર કોઈ નથી. ગુણાથી કેટલાક દિવસનો વિહાર કર્યા પછી મુનિરાજો ૧૯૪૮ની ઓગણત્રીસમી જૂનના રોજ શિવપુરી પહોંચ્યા. ત્યાંના સ્થાનકવાસી ઓસવાળ સંઘે ભાવપૂર્ણ સ્વાગત કર્યું. અહીં પાંચ-છ દિવસ રોકાવાનું હતું.
શિવપુરીમાં સ્થાનકવાસી સમાજનાં નામાંકિત મહાસતીજી ચાંદકુંવરજી તથા વલ્લભકુંવરજીની મુલાકાત થઈ. સાધ્વીજી મહારાજોએ સંતોની સુખ-સાતા પૂછી. વિહારમાં ગરમ પાણી ન મળવાથી જે પરિષહ આવતો હતો તે પણ સાંભળ્યું. પરદેશમાં લાંબા વિહારમાં પાણીની વ્યવસ્થા કેવી રીતે કરવી તે સમજાવ્યું. તેમણે કહ્યું કે ગરમ પાણીનો આગ્રહ ન રાખવો. ધોલ પાણીથી કામ ચાલે. પાણીમાં એક લવિંગ પણ પડે, ચપટી રાખ નાખી હોય કે નમકનો કણ પડ્યો હોય તો આખું પાણી ફાસુક થઈ જાય છે. તમારે ગરમ પાણી ગોતવું જ નહિ. તેમણે આ વાત ભગવાનને પણ સમજાવી દીધી.
ફ્રાસુક પાણી કેમ બનાવાય? સાથે લવિંગ તથા રાખ રાખી લેવા માટે તેમણે ભલામણ કરી. પાણીનો પરિષહ મટી ગયો. કામ એકદમ સરળ થઈ ગયું. આ સિવાય પણ મહાસતીજીઓએ માતાની જેમ ઘણી શિક્ષાઓ આપી. આ બાજુના માણસોનો વ્યવહાર કેવો છે તે વિગતે સમજાવ્યું ગ્વાલિયર કે આગ્રા બંને જગ્યાએ ચાતુર્માસ થઈ શકે તેમ છે.
વિહારની કેડીએ 2 103