Page Text
________________
કુલ ચાર વિદ્યાર્થી હતા. માસ્તરની બેસવાની ખુરશીનો એક પાયો તૂટેલો હતો, ત્યાં ઈંટો ગોઠવી હતી. બેસવા કે ઊભા રહેવાની પણ જગ્યા ન હતી. માસ્તરને શાળામાં જગ્યા આપવા કહ્યું, ત્યારે તે બોલ્યો, “આમાં જગા ક્યાં છે? જે છે તે પણ હું ચાર વાગ્યા પછી આપી શકું.”
બહા૨ ધોમધખતો તડકો તપતો હતો. પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજ એક વૃક્ષ નીચે બેસી ગયા હતા. પાણી માટે દોડાદોડી કરી. એવામાં થોડે દૂર એક નાની હોટલ નજરે પડી. હોટલનો માલિક જૈન સાધુનો કંઈ વિરોધી લાગ્યો. પ્રથમ ગરમ પાણી આપવાની હા કહી. જયંતમુનિજી જ્યારે પાણી લેવા ગયા ત્યારે તેણે ખૂબ હાંસી-મશ્કરી કરી. હોટલવાળો બોલ્યો, “આપકો ઇતના જ્ઞાન નહીં હૈ કિ દુકાનમેં પાની નહીં મિલતા હૈ.” આમ કહી તે વળી પાછો હસી પડ્યો.
બીજો ઉપાય ન હોવાથી સંતોએ સખત ગરમીમાં અગિયાર વાગે પુન: વિહાર આરંભ્યો. ભગવાન પણ ભોજન-પાણી વગર ચાલી રહ્યો હતો. પૂ. તપસ્વી મહારાજને ચોવિહાર પાળવો બાકી હતો. એ વખતે આપણા આ મુનિમંડળને એ ખબર ન હતી કે સાધુઓ ધોવણ પાણી વાપરી શકે છે. એટલે આપણા મુનિવરો હંમેશાં ગરમ પાણીની શોધમાં જ રહેતા. ગરમ પાણી મળવું મુશ્કેલ બનતું હતું અને મોટો પરિષહ આવી પડતો હતો. આજે પણ એવું જ બન્યું.
રસ્તામાં એક કુંભાર ચાકડા પર નળિયા ઉતારતો હતો. તેના એક ઘડામાં માટીવાળું પાણી હતું. મુનિજીને ખ્યાલ આવ્યો કે આ માટીવાળું પાણી ખપે. કુંભારને લાગતું હતું કે આ કેવા વિચિત્ર માણસો છે ! કૂવો પાસે જ હતો, છતાં કૂવાનું સાફ પાણી લેતા નથી અને માટીવાળા ગંદા પાણીની માગણી કરે છે ! તેને થયું કે આવું ગંદું પાણી કેમ આપી શકાય ! એટલે કુંભાર પાણી આપવા રાજી ન હતો.
શ્રી જયંતમુનિજીએ તેની આજ્ઞા મેળવી, માટલામાંથી સ્વયં માટીવાળું પાણી લીધું. ઉપરના ભાગમાંથી થોડું આસરેલું પાણી મળ્યું. તપસ્વી મહારાજને થોડી રાહત થઈ. બે વાગે કાચી પગદંડી પૂરી થઈ અને મુખ્ય માર્ગ પર આવેલા ગામમાં પહોંચ્યા. રસ્તો ટૂંકો થવાને બદલે પાંચ કિલોમીટ૨ લાંબો થયો હતો અને વધારામાં પાણીનો પરિષહ થયો.
પ્રેમથી પરિષહના માર્ગે :
એ ગામમાં એક સુથારના ઘેર સામાન મૂક્યો. સુથારની વહુ ભક્તિભાવવાળી હતી. બધી વાનગી તૈયાર કરી. પરંતુ તેનો ધણી ઘણો જુલમી હતો. એટલે તે બોલી, “ધણીને વગર પૂછયે આપું તો મારો વારો જ આવી બને !”
તપસ્વી મહારાજને ત્યાં બેસાડી, જયંતમુનિજી ગામનાં બધાં ઘેર ગયા. ક્યાંય ગરમ પાણી મળ્યું નહી. ગામમાં એક બ્રાહ્મણ માસ્તરનું ઘર હતું. તે એકલો રહેતો હતો. એક વૃદ્ધા તેને રાંધી આપતી. તેને ત્યાં બે ડોલ ગરમ પાણી તૈયાર હતું. ડોશી બોલી, “બાબા, હમારા હાથ આટા વિહારની કેડીએ D 97
| SR No. | 023252 |
| Book Title | Sadhutanu Shikhar Ane Manavtani Mahek |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Harshad Doshi |
| Publisher | Jain Academy |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |