________________
પગથિયાં ચડે નહીં. કોઈ નાની દુકાન હોય, બિલકુલ વેપાર ન હોય ત્યાંથી ગોળ-ચણા લઈ આવતો અને તે ખાઈને પાણી પી લેતો. પૂ. તપસ્વી મહારાજને બે-ચાર દાણા આરોગવાનું ગમતું. ભગવાન પાસેથી ચપટી દાળિયા માગી લેતા. જયંતમુનિજી ગમે તેવાં અજાણ્યાં ઘરોમાં પણ પાત્રા લઈ ચાલ્યા જતા અને તેમને સમજાવીને બે-ચાર રોટલી મેળવતા. સારું ઘર જોવામાં આવે તો ભગવાનને ત્યાં જમાડી દેવાની પ્રેરણા આપતા. ભગવાન પૂરી કરકસરથી રહેનારો હતો. એક પાઈનો ખોટો ખર્ચ કરતો નહીં. સાવરકુંડલા શ્રીસંઘે તેના હાથમાં ૧૦૦ રૂપિયા રોકડા આપ્યા હતા. પરંતુ તમને આશ્ચર્ય થશે કે સાવરકુંડલાથી આગ્રા આઠસો માઈલ અર્થાત્ તેર સો કિલોમીટરની યાત્રામાં આ ભગવાને કુલ સાડત્રીસ રૂપિયા અને પચાસ પૈસાનો ખર્ચ કર્યો હતો ! સાડા બાસઠ રૂપિયા હજી તેના ખિસ્સામાં વધ્યા હતા.
બન્ને સંતોનું ધ્યાન રાખવાનું કામ ભગવાનને માથે હતું, પણ ખરું પૂછો તો સાધુમહારાજ ઉપર ભગવાનનો બોજ હતો. બાકી ભગવાનમાં ગુણ ઘણા હતા. વહેલો ઊઠી જાય. ચાલવામાં તપસ્વી મહારાજનું પૂરું ધ્યાન રાખતો. લાકડી લઈને આગળ આગળ ચાલે. વિહારમાં ભગવાનનો ઘણો સહારો હોવાથી વિહાર બરાબર થતો હતો.
સાધુ તો ચલતા ભલા 0 95
