________________
અથડાવાથી ત્યાં એક વમળ થવા લાગ્યું. વમળના પ્રચંડ વેગથી ત્યાં પાતાળક્વો બની ગયો. પાતાળમાંથી ગંગાજળ જેવો નિર્મળ જળનો ત્રણ ફૂટ ભંભોટિયો ફૂટી આવ્યો. ભંભોટિયો તો શું, એક ઝરણું જ ફૂટી નીકળ્યું અને અપાર જળરાશિ પ્રગટ કરી. પુલની નીચે એક નાનું એવું તળાવ થઈ ગયું અને એ તળાવમાંથી એક મીઠું ઝરણું વહેવા લાગ્યું. ભાલ માટે તો ભગવાને માનો અમૃતવર્ષ કરી દીધી ! અનુમાન છે કે એ ઝરણું કદાચ અત્યાર સુધી ચાલુ જ હશે. ખરેખર, સંતકૃપા એ ઈશ્વરકૃપા તુલ્ય હોય છે. સંતબાલજીની માનવસેવા અને સાહિત્યસેવા:
ગુંદીમાં સંતબાલજી સાથે એક દિવસ રહેવાનો સુયોગ સાંપડ્યો. નૈતિક જાગૃતિ તથા માનવકલ્યાણ વિશે તેમના અનુભવો સાંભળ્યા. તેઓએ ગુજરાતીમાં લખેલાં ગ્રંથો સરળ, માર્મિક અને સાહિત્ય દષ્ટિએ ઉચ્ચ કોટિના ગ્રંથો છે. તે વિશે જયંતમુનિજીએ સંતબાલજીનો ઉપકાર માની તેમને અભિનંદન
આપ્યા.
સંતબાલજી પાસેથી ઘણું શીખવા મળ્યું. સંતબાલજી વર્તમાન સમયપ્રવાહો વિશે ઊંડા અભ્યાસી હતા અને સમયપાલનના આગ્રહી હતા. ભગવાન મહાવીરની અહિંસાનો વિધેયાત્મક અર્થ કરી, સેવાના કાર્યમાં સક્રિય બની, કર્મયોગ કરી રહ્યા હતા. આપણે સહેજે નતમસ્તક બની જઈએ તેવો તેમનો શુભપ્રભાવ હતો. જ્યારે મુનિરાજ ભાલમાંથી વિહાર કરી ગયા ત્યારે ભાલની જનતાએ લાખો મણ ઘઉં પેદા કર્યા હતા. આ ઘઉને બજારમાં મોકલવાની તૈયારી ચાલતી હતી. ઘઉંને વાવવા માટે પ્રકૃતિ પણ આ મેદાની ક્ષેત્રમાં હવાનો તેજ પ્રવાહ સહજ વહાવે છે તેનો સાક્ષાત્ અનુભવ થયો. ભાલ પાર કર્યા પછી ગુજરાતની લીલી કંચનભૂમિ પર પગ મૂકવાનો અવસર આવ્યો.
છગનલાલ જાદવજી દોશી – આશ્ચર્યજનક વચનબદ્ધ શ્રાવકઃ
બન્ને સંતો ગુંદીમાં સંતબાલજીના આશ્રમમાં હતા ત્યારે કાલાવડથી છગનલાલ જાદવજી દોશી મુનિઓનાં દર્શન માટે આવ્યા. ખરું પૂછો તો દર્શન માટે નહીં, પણ બન્ને સંતોને પાછા વાળવા માટે આવ્યા હતા. છગનભાઈ ખૂબ વ્યથિત જણાતા હતા.
અહીં એ લખવું ઘટે છે કે વારાણસી સુધીના લાંબા વિહાર માટે કોઈ પણ શ્રાવક કે સાધુનો વિશેષ સાથ ન હતો. મુનિવરોએ પોતે જ પોતાની સઘળી વ્યવસ્થા કરવાની હતી. કાઠિયાવાડના વિસ્તારમાંથી પસાર થતા હતા અને ગોંડલ ગચ્છનાં હજારો શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ વચ્ચેથી પસાર થયાં હોવા છતાં, મુનિઓ અને તેમના વિકટ અને ઐતિહાસિક વિહાર પ્રત્યે કોઈનું ખાસ લક્ષ્ય
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 88