________________
સાધુ
6
તો ચલતા ભલા
એકલાઅટૂલા સંતો ચાલી નીકળ્યા. નાના રતિલાલજી મહારાજ ઘણા
પ્રેમાળ સ્વભાવના સરળ જીવ હતા. તેમણે તપસ્વી મહારાજની સેવામાં રાત-દિવસ એક કર્યા હતા. એવા એ મુનિવર સાથ છોડી ન શક્યા. ગુરુદેવની આજ્ઞા લઈ બે સ્ટેશન સુધી આગળ વધ્યા. તેઓએ બે દિવસ પાણી, વસ્ત્રપક્ષાલન, વિહારની પરિચર્યા અપૂર્વ રીતે બજાવી અને પ્રેમની છાપ છોડી ગયા.
સાવરકુંડલાના પાંચ યુવકો લિલિયા સુધી સાથે હતા. લિલિયાથી નાના રતિલાલજી સ્વામી અને આ યુવકોએ વિદાય લીધી. હવે ખરેખર આ સંતો એકલા પડ્યા, પરંતુ વિહારનો પ્રબળ ભાવ હોવાથી બધું સહન કરી, પોતાના નિશ્ચય ઉપર અડગ રહ્યા. ફક્ત એક ભગવાન કુંભાર પોતાની લાંબી લાકડી લઈ આગળ આગળ ચાલતો હતો.
સંતો નીકળ્યા ત્યારે સાધુપણાની ક્રિયા તીવ્રપણે પાળવાના સંસ્કારો મજબૂત હતા. પોતાનો બોજો ગૃહસ્થને આપવાનો ન હતો. આ બંને સંતોનાં ઉપકરણ, વસ્ત્ર, પોથી, જ્ઞાનપોથી, ધાબળીઓ, વગેરે મળી લગભગ ૨૦ કિલો સામાન જયંતમુનિની પીઠ પર રહેતો. પૂ. તપસ્વીજી મહારાજ નાના પાત્રા ઉપાડતા. પોતાની લખાણપોથી તો પોતે જ ઉપાડતા હતા. દિવસ ઊગ્યા પછી, ઠારેલા પાણીને ઘડામાં વહોરતા, ત્યાર પછીએ ભરેલો ઘડો જયંતમુનિના હાથમાં રહેતો.
ભયંકર ગ૨મીના દિવસોમાં વિહાર શરૂ થયો હતો. ફાગણ સુદ
