________________
મોતીશ શેનો જલ-જાવાનો-વરઘોડો
લ
ઘણું ધૂપ ઘટા ગગને ચાલે, વલી નવલાં નવ નવાં વેશ, તિરથ – ૧૫ –
શેઠ સાજન મોટાં સંચર્યા, બાલાભાઈ– તિકમભાઈ સાથ, તિરથ – ૧૬ –
ચામર ઢલેસી પાલખી, મહિ બેઠા જગતના નાથ, તિરથ – ૧૭ –
કરજોડિ કરે સહુ વંદના, પ્રભુ રહેજો હઈડા પાસ, તિરથ - ૧૮ -
દેવ દેવી મલી ગગને સવિ, તલ પડવાનો આક્સાક, તિરથ - ૧૯ -
હાથી – ઘોડા વલી પાલખી, ગાડાં વહેલાંનો નહિ પાર, તિરથ - ૨૦ - ટોપીવાલો હક્લક જોઈ હરખીયો, વરઘોડે ચાલ્યો પોલબાર, તિરથ – ૨૧ -
વડ શીતલ છાયા ચાલતા, સહુ પોહોતા વાડી મઝાર, તિરથ – રર –
વરધોડે તિહાં જઈ ઉત્તરીયો, દેવકૂતરીયા તેણીવાર – તિરથ – ૨૩તસ આપે અનુક્રમે બકુલા, ભણે મંત્રી આગમ ઉપવાસ, તિરથ - ૨૪ -
વિધિ જાણ્યા શ્રાવક વિધિ સાચવે, નવિ ભૂલ પડે લવ લે, તિરથ – ૨૫ -
જલ કુંભ ભરી શ્રીફળ વી, શિર ધરેરે સુહાગણ નાર, તિરથ – ર૬
વલીઓ વરઘોડે શહેરમાં, ઊતરીયો પ્રભુ દરબાર, તિરથ – ર૭ –
રાત્રિજગો પૂજા પરભાવના – સાચવી સક્ત વિવેક – તિરથ – ૨૮
શુભવીર પ્રભુના શાસન, શેઠ ધરતાં ધરમની ટેક, તિરથજલ લાવે છે. આ ર૯
આ જલજાત્રાના વરઘોડાનું કાવ્ય જૂના હસ્તલેખિત પાનામાંથી પ્રાપ્ત થયેલ છે. અને તે મુંબઈ ભાયખાલાના દેરાસરની પ્રતિષ્ઠા પ્રસંગે બનાવેલ હોય તેમ લાગે છે.
