________________
૧
૫.
૧૭
ઢાળ : ઈણ સમય વળી સૂતી ઉઠી બત્રીશ બાળ
નયણે નવિ નિરખે તક્ષણ નિજ ભરથાર વલવલતી આવી લાગી સાસુને પાય
પ્રીતમવિણ દીસે સૂનું મંદિર માય ઉથલો : માય સૂનું મંદિર દેખી, કરે વિલાપ અપાર
ધસમસતી આવીને પૂછે, ભદ્રાથી અણગાર કહો મુનિવર કિહાં ગયો એ, શ્રી અવંતી સુકુમાળ
ગુરુ ભણે તેણે ચારિત્ર લેઈ, કિયો મસાણે કાળ ઢાળ : હાહારવ કરતી પડી ભૂમી અપાર
મુજ બાળ સુકોમળ કિમ ખમીએ વ્રત ભાર વલવલતી લઈ ચાલી બત્રીશ બાળ
શોધતા દીઠા હાડ રૂધિર વિકરાળ ઉથલો : હાડ રૂધિર વિકરાળ દેખી, કરે બહુ વિલાપ
હૈ હૈ વચ્છ ! શું તે કીધો, ઈમ સહ્યો સંતાપ મહાકષ્ટ કુમરનો જાણી, મન આણ્યો વૈરાગ
ધિમ્ ધિમ્ આ સંસાર અસારે અમ રહેવા નિહ લાગ ઢાળ : એકનારી સગર્ભા મૂકી નિજ ઘરબાર
એકત્રીશ સંગાથે, ભદ્રા લીએ વ્રતભાર મનશુદ્ધ પાળે સંયમવ્રત નિધાન
અંતે કાળ કરીને પામ્યા અમર વિમાન ઉથલો : પામ્યા અમર વિમાન બત્રીશ, ભોગવી સુરવર ભોગ
લઘુકર્મા તે મુગતું જાશે પામી સંયમ યોગ ગર્ભવતી તે રહી ઘરવાસે, સુત હુઓ તાસ ઉદાર
લક્ષણવંત લલિત ગુણ ભરીયો, રૂપે મયણ અવતાર ઢાળ : અમ તાત ન દીસે કારણ કહો અમ માય
વળતું સા પભણે, સાંભળ વચ્છ ! તુજ તાય સંયમ લઈને ચાલ્યો કંથ કુડંગ
વૈરણ શિયાલણે ખાધું સઘળું અંગ ઉથલો : ખાધું સઘળું અંગ જબ જાણી કુમાર દુઃખ અપાર
૧૮
૧૯
૨૦
૨ ૧
સાય સરિતા -
૩૯
