________________
૨૦૪. આગમ આશાતનાની સજઝાય
(રાગ-વીરકુંવરની વાતડી કેને કહિયે) આગમની આશાતના નવિ કરીયે, નવિ કરીયે રે નવિ કરીયે;
શ્રુતભક્તિ સદા અનુસરીયે, શક્તિ અનુસાર. આ૦ ૧ જ્ઞાનવિરાધક પ્રાણિયા મતિહીના, તે તો પરભવ દુઃખીયા દીના;
ભરે પેટ તે પર આધીના, નીચ કુળ અવતાર. આ૦ ૨ અંધા લૂલા પાંગુલા પિંડ રોગી, જમ્યા ને માત વિયોગી;
સંતાપ ઘણો ને શોગી, યોગી અવતાર. આ૦ ૩ મૂંગા ને વળી બોબડા ધન હીના, પ્રિયા પુત્ર વિયોગે લીના;
મૂરખ અવિવેકે ભીના, જાણે રણનું રોઝ. આ૦ ૪ જ્ઞાનતણી આશાતના કરી દૂરે, જિનભક્તિ કરો ભરપૂરે;
રહો શ્રી શુભવીર હજુર, સુખમાંહે મગન્ન. આ૦ ૫ ૨૦૫. ઉત્તરાધ્યયનના દશમા અધ્યયનની સઝાય સમવસરણ સિંહાસનેજી, વીરજી કરે રે વખાણ; દશમે ઉત્તરાધ્યયનમેજી, દીયે ઉપદેશ સુજાણ,
સમયમે રે ગોયમ મ કર પ્રમાદ....... વીર જિનેશ્વર શીખવેજી, પરિહર મદ વિખવાદ. ૧ જિમ તરૂ પંડુર પાંદડું, પડતાં ન લાગેજી વાર; તિમ એ ચંચળ જીવડાજી, સ્થિર ન રહે સંસાર. સમયમેં૦ ૨ ડાભ અણી જાલ ઉસનોજીરે, ક્ષણ એક રહે જલબિંદુ; તિમ એ ચંચલ જીવડો જી, ન રહે ઈન્દ્ર નરીન્દ્ર. સમયમેં૦ ૩ સૂક્ષ્મ નિગોદ ભમી કરી રે, રાશી ચઢયો વ્યવહાર; લાખ ચોરાશી છવાયોનિમાંજી, લાધ્યો નરભવ સાર. સમયમેં૦ ૪ શરીર જરાએ જર્જયુંજી, શિરપર પળીયા રે કેશ; ઈન્દ્રિય બળ હણા પડયાજી, પગ પગ પેખે કલેશ. સમયમેંટ ૫ ભવસાયર તરવા ભણીજી, ચારિત્ર પ્રહણ પૂર; તપ જપ સંયમ આરાજી, મોક્ષ નગર છે દૂર. સમયÄ૦
સક્ઝાય સરિતા
૩૯૧
