________________
(६१२)
अथ श्री संघपट्टका - योग्यप्रति हितैषिणापि सत्यमपि हितोपदेशवचनं न जाषणीय॥ तस्य कर्मबंधहेतुत्वात् ॥ तथा क्वचिदटव्यादौ तस्थुषा मुनिना देदृशुषा पिमृगं मृगयमाणस्य व्याधस्यानुयुजानस्यापि तस्य पुरतो मृगदर्शनं सत्यमपि नानिधातव्यम् ॥
अर्थः--चकारनो समुच्चयवाचक अर्थ जे. श्रा पूर्वेकडं तेणे करीने " सच्चीवी" इत्यादि आगम वचनना बळे करीने परने क्ले. शनुं कारण एवं सत्य वचन पण न बोलवू. ए प्रकारनी जे आशंका करी ती ते पण पुर करी, कमजे ए आगम वचननो विषय जदो ने ए हेतु माटे. ते जूदा विषयपणुं देखामे जे जे, जे पुरुष धर्मने अयोग्य ते प्रत्ये हितने श्वनार पुरुषे पण हितकारी नपदेश वचन सत्य ने तोपण न बोलवू. केमजे तेने कर्मबंधनुं कारणपणुं थाय ने ए हेतु माटे. ते कहे जे जे, कोइक अरण्य प्रमुख स्थळने विषेरदेला मनिये पारधीना जयथो नाशीने मृग संतायो , तेने पोते जाणे , तोपण मृगया करनार पारधीये मृग खोळतां मुनिने पूज्यु तोपण ते भागळ सत्य वचन पण न बोल्या, माटे एव। जगाए सत्य न बोलवू एम शास्त्रनो थन्निप्राय दे.
टीका-तद्विधात निमिशत्वात् ।। किंतु तत्र तहिपरीतंक क्तव्यं तद्धितत्वात् ॥ तदेव वचनं तत्र सत्यं ॥ नूतहितमितिवचनात्॥इत्येवमादिरस्यागमस्य विषयः॥ह तु पार्श्वस्थादि. मलिम्बुचैर्वशीकृत्योत्पथेन संसारपटली नोयमानं नोराजकमि. व जननिवदमवेदय केनापि महासत्वेन विधायमानस्य प्रकार