________________
* अथ श्री संघपट्टकः
( ४७७ )
कष्ट, मोटुं दुःख बे जे हवे सुविहित साधुना मस्तक उपरथी आरोहल करीने पटले माथा उपर चमीने राजी थाय बे एटले पद पद प्रये इर्ष्याव असत् दोषनुं जे आरोपण करवुं तेथे करीने लघुपखार्नु जे उत्पादन करवुं तेज तेमना माथा उपर पग मुक्यो जाणवो ते नतबुद्धिवाला एम जाणे बे जे या काळमां जगतने विषे मारा जेवो कोइ नथी ए प्रकारे अहंकारवमे धमधमती बे बुद्धि ते जेमनी एवा ए लिंगधारी हर्ष पामे वे एटले सुविहितपणाने मानता एवा ए सुविहित साधु जे ते मोए लघु कर्या बे एटले एमनी हलकाश करी अर्थात् एमने मोए जीत्या बे एम मानीने राजी थाय बे ने पोतानी पासे पोताना जेवा जे लिंगधारी पुरुषो तेना परिवारवने पोतानी मोटप मानी राजी थाय बे ने श्रावकादिकनी पूजावसे अइंकारप धारण करे बे चकारनो ससुच्चय अर्थ बे एटले ए सर्व दोष एक एक लिंगधारी मां रह्या बे.
टीका:
कथमेवं विधा श्रपि सन्मुनिमुर्द्धावस्थानेन ते तुष्यंति पुष्यंति चेत्यत आह || अंत्याश्चर्यराजाश्रिताः पाश्चात्याश्चर्यपार्थिवानुगताय तइति हेतुगर्भविशेषणं ॥ एतदुक्तं जवति ॥ नह्येवंविधाकृत्य विधायिनो महामुनीनां मस्तकेष्ववस्थानं कर्तुं पारयति ॥
अर्थः- दवे ए प्रकारना लिंगधारीन डे तोपण सारा मुनिan Heart विषे निवास करवो तेणे करीने केम प्रसन्न थाय बे पुष्ट माये एटले राजी रहे बे एम जो कहेता होय तो तेनो उत्तर कहे बे जे वशमा आश्चर्य रूपी राजानो ध्याय करीने ए लिंगधारीच