________________
( १८६)
-
अय श्री सघपट्टका
-
... अर्थः-एनोस्पष्टार्थ या प्रकारे के म फेरनाकरानी एज प्रकारनी परिणामिक शक्तिले जेणे करीने सुंदर एवं पण घणुं भोजन जे ते क्षण मात्रमांज एजेर जे ते समस्त थनने पोता जेवूज करेबे एटले पोताजेQज परिणाम पमाने ते प्रकारे परिणाम पमाम्युं जे अन्न ते नोजन करनारने निश्चे नाश पमाझे .तेम कुमत आदिकना सेशने पण मिथ्यात्वरूपपणुं ए हेतु माटे एनो ए प्रकारनो महिमा ले जे जेणे करीने अतिशे मोटुं एबुं पण जिनमंदिर कराववा आदिक धर्म कर्म तेने पोताना रूपपणे एटले मिथ्यात्वरूपपणे परिणमावे . एटले मिथ्यात्वमय करे ने ते.मिथ्यात्वरूप थयुं जे धर्म कर्म ते: संसार जणी थाय डे एटले घणुं सारूं धर्म कर्म डे पण तेमां मिथ्या-. त्वरूपी फेर नळवाथी संसार- कारण थाय ..
.:. टीका:-दमत्र तात्पर्य । यद्यपि विषयसादगुण्येन जिन . . .. गृहादिकरणं निसर्गमधुरं तथापि तद्भगवदाज्ञापुरस्कारेणैव सुग. तिफलाय कल्पते नगवदाज्ञामंतरेण जिनगृहादिकरणे पितदाराधनाऽनावेन तदनुपपत्तेः ॥
अर्थः-श्रा जगाए कहेवानु था तात्पर्य जे. जो पण विषय आधीन थश्ने विषय नोगववाने कारणे जिनगृहादिकनुं जे कर ते स्वान्नाविक देखातुं तो सुंदर जणाय ले तो पण जगवंतनी आज्ञापूर्वक जे करवू तेने जे सुगतिरुपी फळ श्रापवापणुं जे माटे जगवं. तनी श्राझारहित जिनगृहादिक करे सते पण ते लगवंतनी बाराधना तेमां थती नयी तेमां तो विषयनी आराधना थाय बे ए हेतु माटे ते जिनमंदिरादिकने करवानुं फळ थतुं नथी..
