________________
8. अथ श्री संघपट्टकः
-
॥ यमुक्तं ॥
सुगुरुप्राप्ती कुगुरुं क्रमानुषक्तमपि जहति धीमंतः ॥ चिर परिचितमपिनोजति निधिलाने कोनु दौर्गत्यं ॥अतएव सिझांते गुरुगुण हीनस्य गुरोरगुरुत्वेन यतीनाम प्यंगारमर्दक शिष्याणामिव सशुरुगडांतरसंक्रमणेन तत्परित्यागः प्रत्ययादि ॥
अर्थ:-जे माटे शास्त्रमा कडं ले जे शिष्यने विषे गुण देते ज सत्पुरुषने गौरवपणानुं कारण . पण गुरुनु देखाम ते काइ गौरवपणानुं कारण नथी. जेम गुरुए देखायो होय तोपण नास्तिकनो मत असत् ले माटे गौरव करवा योग्य नथी. तेमने निर्गुण शिष्य पण मानवा योग्य नथी. वळी आपणा वंशमां थयेला सर्वे वृकोए ए निर्गुण शिष्यने गुरुपणे मान्या माटे आपणे पण मानवा, बहुमान करवं. त्याग न करवो. एम जो मानता होतो लदमीनी प्राप्ती थाय तोपण पुरुषने पोतानी कुळ परंपराथी चादयुं श्रावतुं जे दरिउपर्यु इत्यादिकनो पण त्याग न करवो जोइए. ते तो त्याग करोडो माटे श्रा निर्गुण गुरु शिष्यनो केम त्याग करता नथी. जगतमां पण ल. दमी मळे तो दलदर राखवानुं जणातुं नथी. ते लौकीक शास्त्रनुं वचन जे सुगुरुनी प्राप्ति थये बते कोण बुद्धिमान पुरुष परंपराथी चाल्यो आवतो जे कुगुरु तेनो त्याग न करे. दृष्टांत जेम निधनी प्राति थये ते घणा काळथी परिचय करेलुं एवं पण दारिउपर्यु तेनो कोण त्याग न करे ? एज कारण माटे सिद्धांतनां पण गुरु गुण रहित जे गुरु तेनो अगुरुपणे त्याग करबार्नु प्रतिपादन कर्यु . जेम अंगार मईकना शिष्य साधुए अंगार मईक गुरुनो त्याग करीने सारा गुरु जे गबमां ते गबनां प्रवेश को तेम.
