________________
-18 अथ श्री संघपट्टकः 8-
ने केटलाक श्रीमंत वे तेमने अमे कह्यो एवा न्याय करीने ते जिन मंदिरनी चिंतादि करवानो या कालमां संभव नथी. माटे कामो क रीए बीए. इत्यादि न बोलवु केम जे दुषमा कालना दोषथी क्रेटलाक श्रावक एवा हशे तो पण बीजा महात्मा पुरुष शुद्ध श्रद्धावते शोभता एवा श्रावक लोक या कालमां पण बे माटे तेज वात कही देखा बे जे या कालमां केटलाक पुण्यशाळी श्रावक पोताना कु
बनी नार नंबर सर्व, समर्थ एवा पोताना पुत्रने विषे नांखीने एटले सौंपीने जिनमंदिरादिकनी चिंतानेज निरंतर करता देखाय छे. माटे ते करीनेज ते जिनमंदिरादिकनी सेवादि अनुवृत्तिनुं कारण सिद्ध यो. एटले जिनमंदिरादिकनी सार संभार राखनार श्रावक विद्यमान बतेज । वास्ते या कालना लिंगधारी यतियो चैत्यनुं मित्र ने अनेक प्रकारना आरंजने करता सता फोगटज क्लेश पामेवे.
( १८९ )
टीका :- यदपि जो जेणेत्यादि तीर्थानुच्छित्तिहेतोरपवादासेवनेन चैत्यवासस्थापनं तदपि नवतोऽविदित सिद्धांतानप्रायतां प्रकटयति ॥ अन्यार्थत्वादस्य || अहि यःकश्चिद्यत्यादियेन ज्ञानादिना गुणेनाधिकः येनच विनायत्संघादिकार्यं महत्तमं न सिध्यति तेन तत्र स्वगुणवीर्यस्फोरणं विधेय मित्ययमर्थ: ।। तथाह्येतत्तरार्द्धमेवं स्थितं ॥ सो ते तंमि कडे सवत्थामं न हावे इति ॥ अतोनैतस्मादपि जवदनिप्रेतसिद्धिः ॥
अर्थः--वळी तें जे एम करूं जो जेणे इत्यादि वचने करीने तीर्थनो नच्छेद न पाय ए हेतु माटे अपवादनुं सेवन कर ए प्रकारे चैत्यवासनुं स्थापन कर्यु ते पण तारुं सिद्धांतना अभिप्राय प्र