________________
(१७२ )
- अथ श्री संघपट्टकः
बिंब पइत्य मित्यादिना चैत्यवासप्रतिपादनोपलंना दितिचेत् ॥ न ॥ ग्रंथांतराणा मप्येतद विरोधनैव व्याख्यानात् ॥ नहि तथाविधा महाग्रंथकाराः परमात्मान दयुगीनसमय सिकांतार्थपारावारपारगताः परस्पर विरोधिनमर्थं स्वयंथेषु नि अंत्संतीति संभवति ॥
अर्थ:-त्यारे लिंगधारी बोले वे जे एवो निश्चय क्यांथी कर्यो, माटे मना करेला बीजा ग्रंथने विषे कां बे जे जिनबिंबन प्रतिष्टाने इत्यादि वचने करीने चैत्यवासनुं प्रतिपादन मोए कर्यु बे, त्यारे उत्तर करनार कहे बे जे एम जो तारे कहे होय तो तेन कहीश केमजे बीजा ग्रंथनुं पण ए ग्रंथनी साथे विरोध र हित व्याख्यान बे ए हेतु माटे, केम जे तेवा मोटा पुरुष मोटा ग्रंथ कनार ने या कालना समयनां सिद्धांत, तेना अर्थ ते रुपी समुद्र तेना पारगामी ते परस्पर विरोध सहित अर्थने पोताना ग्रंथाने विषे केम बांधशे नहिज बांधे एवो संभव बे.
टीका:-- अन्यथा तेषाम पिलोक विप्र लिप्सयैव प्रवृत्तत्वेना ना. तत्वप्रसंगात् ॥ तस्मात् तदूग्रंथः सकलोपि पूर्वापरा विरोधेन सम्यक् विविच्य व्याख्येयः ॥
अर्थः- जो एम न कहीए तो ते मोटा पुरुषने पण लोकने उगवानी इवाए प्रवर्त्तवाथी हितकारी पणानो प्रसंग थाय ते हेतु माटे ते सर्वे ग्रंथ पण पूर्वां पर विरोध रहित सारी पेठे विचारीने व्याख्यान करवा योग्य बे, पण एक ककको तेमांची लेइने पोताना