________________
શોભા-તરંગ :
[ ૧૭ ] જરા પણ શંકા ન કર અને અહીંથી ગયા પછીની તમામ વાત જે હું કહું છું તે તું નિઃશંકપણે શાંતિથી સાંભળ.
“વળી વિદ્યાધરીઓ મને અહીંથી જે કામ માટે લઈ ગયેલ તેના નિમિત્તે મને કેવો અપૂર્વ લાભ મળેલ છે, એ ઉપરની દષ્ટિએ પણ મારે
તેનું કીર્તન કરવું જરૂરનું છે. કારણ કે જે ઉપકારીની મહત્તા કરેલા ઉપકારને કૃતજ્ઞતાપૂર્વક સમજે કે
જાણે નહિ તે તો ચંદનના ભારને ઉપાડનાર રાસભ(ગધેડાની જેમ મૂઢ દશામાં હોવાથી ખરેખર ધિક્કારને જ પાત્ર છે તથા જેણે નિષ્કારણ બંધુ ભદ્રાશય મહાપુરૂષે કરેલા ઉપકારને અમજવા કે જાણવા પ્રયત્ન નથી કર્યો તેણે તો વસ્તુતઃ કૃતજ્ઞતા ગુણના અભાવે પાણીદાર સુંદર માતીનો ત્યાગ કરી પથરા જ લીધા લાગે છે, માટે ઉપકારીના ગુણોનું કીર્તન કરવાનું જરૂરી હોઈ ને પણ બધી વાત હું યથાર્થ પણે તને તારા વગર પૂછ કરવાને જ હતો, તેમાં વળી તારી પ્રબલ જિજ્ઞાસાએ ઉપકારીના ગુણ કીર્તન કરવા માટે મને વધુ પ્રેરણા આપી છે, માટે તું સ્વસ્થ થઈને સાંભળ
સુભગે! અહીથી વિદ્ય ધરીને સાથે વિદ્યાબલથી નિપજાવેલા વિમાનમાં બેસી શ્રી વૈતાઢયાવત ઉપર હું પહે, ત્યાં પ્રાકૃતિક
સુરમ્ય સૌદર્યવાલી એક ગુફાની અંદર જગતના વિદ્યાપી સાથે ગયા સૌદર્યના સારસ્વરૂપ અપ્રતિમ રૂપનિધાન રાજપછીની બીનાને પુત્રીને સુતેલી જોઈ, મારી સાથેની વિધાધરી પ્રારંભ તરત વિમાનમાંથી ઉતરી ગુફામાં જઇ, રાજ
પુત્રીને જગાડવા પ્રેમપૂર્વક સંબેધવા લાગી, પણ જાણે મૌન લીધું ન હોય! તેમ તે રાજપુત્રી ધણું સાધવા છતાં બોલતી નથી. કામરાગના વમળમાં ભાન ભૂલેલે હું પણ વિષયવાસનાની આશા પ્લાન થવાના હેતુથી મૂર્ણિત થઇને જમીન પર પડયો અને
