________________
૭૬
અરેરે! જગતમાં સહુને
પેાતાના સ્વાર્થ જ વહાલા છે. શ્રી વીતરાગપ્રભુએ પ્રરૂપેલ ધર્મ અને તેની વિશેષમાં કારણરૂપ ક્રિષ્ય મર્યાદા કોઈને ઈષ્ટ નથી! જૂઓ તા વાણી અને તેની તપાસ ખરા! પેાતાના સગા બાપને સગે અને મુનિવરના દાનથી હાથે મારી પેાતાની જ જન્મદાત્રી થયેલા અપૂ ન માતાની સમક્ષ સગી છત સાથે યભિચાર-વિષય-ક્રીડા કરવા આ જાય છે! આના કરતાં વળી બીજી શી મૂઢતા હોય!”
માનસિ
આ પ્રમાણેનું સ્પષ્ટ છતાં વિશ્વવાદી વચન સાંભળી ચારે બાજુ તપાસ કરે છે, પણ રાષ્ટ ન દેખાવાથી પુનઃ વાસના તૃપ્ત કરવા પ્રવર્તે છે, ત્યાં પુન: ઉપર મુજ્બનું સંભળાય છે એટલે શ્રી માહદત ક્ષુબ્ધ થયેા, નકકી કાઇ યક્ષ-વ્યંતરાદિષ્ટ મને ઉદ્દેશીને કહેતા લાગે છે, માટે લાવ તપાસ તા કરું એમ વિચારી કૌતુક અને નાહક ધાર્યો ઢામાં વા આવવાથી ક્રોધની લાગણીઓના ઉશ્કેરાટમાં આવી ખુલ્લી તલવાર હાથમાં રાખી તે ખેલનારના પત્તો મેળવવા ઉત્સુક બનીને તે જંગલમાં તપાશ્ચવા નિકળી પડે છે. ત્યાં ફરતાં ફરતાં એ સ્થાને મુનિવરને જૂએ છે, તેથી તે શ્રી મેહુદ-તને ભરમુદ્રમાં ડૂબતાને વહાણુ, ભૂખ્યાને અન્ન, તરસ્યાને પાણી, થાયાને વાહન, સુખિયાને ગાયન, ગરમીથી ગભરાયેલાને ઝાડની શીતલ છાયા, ભયભીત બનેલાને આશ્રય, ક્રારને ચંદ્ર, કમલને સૂર્ય સમુદ્રને પૂ કલાએ ખિલેલી ચાંદની અને મેરને મેધ મળ્યા જેટલા આનંદ થયા કારણ કે અકસ્માત સબળાયેલી વાણી મુજબ પોતે માનશિક તૃપ્તિ કરવા જતાં ગિની–વ્યભિ ચાર જેવા ભયંકર પાપ સાથે પિતૃહત્યા આદિના ભયંકર પાપેાને ભાગીદાર બની જતા હાય તા જીવતર પશુ કરતાં પશુ હીન થઇ જવાની ઉપજેલી શંકાનું નિવારણ નિ:સ્વાર્થ જીવન જીવનારા નિષ્કારણબ ચાલુ ભગવત સિવાય કાષ્ઠ કરી શકે જ નિહં. તેવી પરિસ્થિતિમાં ખચાનક સુનિના સમાગમ થઇ ગયા,
