________________
( ૬૭૦ )
જ્ઞાનનું મહત્વઃ
સુભાષિત-પદ્ય—રત્નાકર.
अस्ति चेद्ग्रंथिभिद् ज्ञानं, किं चित्रैस्तत्रयत्रणैः । प्रदीपाः कोपयुज्यन्ते, तमोघ्नी दृष्टिरेव चेत् १ ॥ १० ॥ જ્ઞાનસાર, માનષ્ટિ, TM ૬.
કર્મની ગાંઠને તોડી નાખવામાં સમર્થ એવું જ્ઞાન જો પાસે હોય તો પછી નાના પ્રકારના-વિચિત્ર-મંત્ર, તંત્ર, યંત્રની શી જરૂરત છે ? કારણ કે જો દૃષ્ટિ પોતે જ અંધકારનો નાશ કરી શકતી હોય તો પછી દીવાનો ઉપયોગ ક્યાં કરવાનો રહ્યો ? ૧૦,
मिध्यात्वशैलपक्षच्छिज्ज्ञानदं भोलिशोभितः । નિર્મયઃ સવઘોળી, મંત્યાનંવનને । ૧૨ ।
જ્ઞાનસાર, માનાટા, જો ૭.
મિથ્યાત્વરૂપી પર્વતની પાંખને તેાડવામાં જ્ઞાનરૂપી વાથી શેાલતા એવા ભય રહિત યાગી, ઇન્દ્રની માક, આનંદરૂપી નંદનવનમાં, લ્હેર કરે છે. ( એવી એક પૌરાણિક કથા છે કે– એક સમયમાં પર્વતાને પાંખા હતી અને તેથી પર્વતા ઉડતા ક્રૂરતા હતા. આ જોઈને પર્વતાને સ્થિર કરવાના ઉદ્દેશથી ઇંદ્રે પેાતાના વજ્રનામના શસ્રના ઉપયોગ કરીને પર્વતાની પાંખા તેાડી નાખી હતી. એ વાતને અહિં દૃષ્ટાંત તરીકે વાપરી છે.) ૧૧.
पीयूषमसमुद्रोत्थं, रसायनमनौषधम् । અનન્યાપેક્ષમૈાર્ય, જ્ઞાનમાઝુમનીષિઃ ॥ ૨૨ ॥
માનસાર, માનાજી, જો૦ ૮.
