________________
( १४२ ) श्रीमश्नोत्तरप्रदीपे. पलीम् ॥ प्रासादवातायनदृश्यबन्धैः । साकेतनार्योञ्जलिमिःप्रणेमुः ॥१॥” इति ४५ प्रश्न-शौचधर्माधिकारिओने अत्यन्तमलिनदेह आत्मानुं निर्मलपणुं
पोतानी बुद्धिए कल्पेल तीर्थादिजळस्नानेकरीनेजथायछे शुं? उत्तर-ना, तेम नथी थतुं केमके पुराणादिकशास्त्रमा ना पाडी छे
ते नीचे लख्या प्रमाणे
स्कंदपुराणमां काशीखंडषष्टाध्यायविषे कडुंछ के, दुराचारी माणसो हजारो भार माटीथी तथा सेंकडो गमे पाणीना धडाओथी अने सेंकडो तीर्थना स्नानोथी पण शुद्ध थता नथी, जळचरजीवो जळमांज उत्पन्न थाय छे अने जळमाज मरे छे पण मनना मळ नहीं धोवा याथी तेओ स्वर्गे पण जता नथी, जेनुं चित्त रागादिकोथी क्लिष्ट थएलं छे, तथा जेनुं मुख जुठां वचनोथी अपवित्र थएलं छे, तथा जेनी काया जीवहिंसादिकथी अशुचि थएली छे, तेनाथी गंगानदी उलटा मुखवाळी रहेछे अर्थात् घणी दूर रहेछ, जेनुं चित्त शमतादिकथी शुद्ध थएलुं छे तथा जेनुं मुख सत्य वचनोथी शुद्ध थएलुं छे तथा जेनुं शरीर ब्रह्मचर्यादिकथी पवित्र थएलं छे ते माणस गंगानदी विना पण शुद्ध छे, अर्थात् तेने गङ्गाजीए जवानी जरुर नथी. वळी गंगा पण कहेछे के जे माणस परस्त्री, परद्रव्य, अने परद्रोहथी उलटा मुखवाळो छ अर्थात् दूरछे, ते माणस क्यारे आवीने मने पवित्र करशे. इत्यादि
यदुक्तम्. “ मृदोभारसहस्रेणजलकुंभशतेनच ॥
