________________
[૧૭૪]
ચામાં દોષનું દર્શન કરવુ. જિતેન્દ્રિય-ઈન્દ્રિયને આંતરમાં દોરે. અંતરમાં વાળે, અર્થાત્ વિષયને નહિ સેવવામાં તૃપ્તિવાળા, નિઃસ્પૃહી, સત્યભાષી, ત્રિવિધે ષટ્કાયજીવાની હિંસાથી અટકવુ.... મન, વચન, કાયાની અશુભ પ્રવૃત્તિઓને રાકવી. સ્ત્રી કથા અને સ્રી સંસથી દૂર રહેવુ. સ્ત્રીના અંગેાપાંગ નિરખવાથી વિરામ પામવું. ઉપાંગ એટલે એક અ'ગુઠા પણ જોવાને નહિ, આ જીવનનું ઘડતર છે. જેમ સતીનું જીવન ઘડતર એટલે, એના સેા વના આયુષ્યમાં એક વખત પણ શીયળના ભંગ થવા ન દે તેમ સાધુ જીવનનું ઘડતર એટલે પેાતાના જીવન પર્યંત એકવાર પણ શીલને ભંગ નહિ, અર્થાત્ સાધુના માટે જે અયેાગ્ય પ્રવૃત્તિએ છે. તેનુ લેશમાત્ર પણ સ્થાન સાધુ જીવનમાં ન હોય, એણે તે સમજી રખેલુ હોધ કે આ આપણી દિશા જ નહિ’ માન સરેાવરના હુસે સમજી રાખેલું ાય છે કે આ ઘાસના છુંછા ચાવવાના આપણા ખેારાક જ નહિ' તેમ સાધુ વિચારે કે આપણે ઉચ્ચખાનદાનીવાળા, હવે આપણા શરીરને કે મનને આ શૈાલે જ નહિ. આ વિચાર હાય તા સ્ત્રાની સામે આંખ પણ ઉંચી ન થાય, અને આ પાપ છૂટે ત્યારે જ ઉચ્ચ તત્ત્વની રમણતા અંતરમાં ચાલે પણ જો ઇન્દ્રિયાના વિષયા મગજમાં રમતાં હાય એટલે પરમ તત્ત્વાના વિચારા મગજમાં ન રમી શકે.
વળી પેાતાના શરીરપર પણ નિમમત્વ ભાવવાળા,
