________________
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ
પપ૯ गाम देसं न कुलं, ममायए पीठ-फलग-पडिबद्धो । घर-सरणेसु पसज्जइ, विहरइ य सकिंचणो रिक्को ||३५७।। નદ-વંત-સ-રોમ, નમે છોન-ઘોળો ઝગડો | वाहेइ य पलियंकं, अहरेगपमाणमत्थुरइ ।।३५८ ।। सोवइ य सव्वराई, नीसट्टमचेयणो न वा ज्ञरइ । न पमज्जंतो पविसइ, निसीहीयावास्सियं न करे ||३५९।।
पाय पहे न पमज्जइ, जुगमायाए न सोहए इरियं । પુઢવી-I-IT-માઝ-વURડુતલે નિરવિવો Tીરૂપી सव्वं थोवं उवहिं, न पेहए न य करेइ सज्झायं । सद्दकरो झंझकरो, लहुओ गणभेय-तत्तिल्लो ||३६१।। खिताईयं भुंजइ, कालाईयं तहेव अविदिन्नं ।
गिणहइ अणुइयसूरे, असणाई अहव उवगरणं ।।३६२।। જેઓ આહારાદિકના ૪૨ દોષોનું રક્ષણ કરતા નથી. ગૃહસ્થનાં બાળકો રમાડવાથી આહાર મળે, તેવો ધાત્રીપિંડ ગ્રહણ કરનારા, શય્યાતરના ઘરના આહાર ગ્રહણ કરે, વળી કારણ વગર દરરોજ વારંવાર દૂધ, દહીં, ઘી વગેરે વિગઈઓ વાપરે, વારંવાર ભોજન કર્યા કરે, આગલા દિવસે કે રાત્રે પાસે રાખી મૂકેલ સન્નિધિ, આહાર ઔષધનો બીજો દિવસે ઉપયોગ કરે, ધાત્રીપિંડ ૪૨ દોષમાં આવી ગએલો હોવા છતાં ફરી કહેવાનું એ પ્રયોજન છે કે, ગૃહસ્થનો સંબંધ-પરિચય અનર્થ કરનાર છે. (૩૫૪) જ્યાં સુધી સૂર્ય રહે, ત્યાં સુધી ભોજન કરવાના સ્વભાવવાળા. વારંવાર ભોજન કરવું, માંડલીમાં બેસીને સાધુ સાથે ભોજન ન કરે, આળસુ થઇને ભિક્ષા વહોરવા ન જાય, થોડા ઘરથી ઘણો આહાર લાવે, (૩૫૫) કાયર-સત્ત્વ વગરનો તે લોચ કરાવતો નથી, કાઉસ્સગ્ન કરતાં શરમાય છે, હાથથી ઘસીને કે જળથી શરીરના મેલને દૂર કરનાર, નગર મધ્યે પણ પગરક્ષક પહેરીને ચાલનાર, કારણ વગર કેડે કટિપઢક બાંધનાર, અકાર્ય-કારણ વગરનું પદ સર્વસ્થાને જોડવું. (૩૫) ગામ, નગર, દેશ, કુલ, ઉપાશ્રય વગેરે મારાં છે એમ મમતા કરે, પાટપાટલા, બાજોઠ વગેરે ચોમાસા સિવાયના આઠ માસ વાપરે, વાપરવામાં આસક્ત થાય, પૂર્વે વાપરેલા ઘરનું ચિંતન-ચિંતા, ઉપાશ્રયાદિક રંગાવવા, જીર્ણોદધારાદિ સાર-સંભાળની
