________________
અતના સાથી ૩
વિષે પડે છે, અને વિષયામાં આસક્તિ વિનાના જીવેા સંસારરૂપી અટવીને એલંગી જાય છે. ૧૪૯
૭૦
ता धीर ! धीबलेणं दुर्द्दते दम इंदिमदे | तेणुक्खयपविक्खो हराहि आराहणपडागं
[+]
તેથી હું ધીર પુરૂષ ! ધીરજ રૂપી ખલવડે દુર્દા ત ( દુઃખે દમાય તેવા ) ઇંદ્રિયારૂપ સિંહાને ક્રમ; તેથી કરીને અંતરંગ વૈરી રૂપ રાગ અને દ્વેષને! જય કરનાર તું આરાધનાપતાકાના સ્વીકાર કર. ૧૫૦
ક્રોધાદિના નિગ્રહના ઉપદેશ
कोहाईण विवागं नाऊण य तेसि निग्गहेण गुणं । निग्गिह तेण सुपुरिस ! कसायकलिणो पयत्तेणं ॥ १५१ ॥
હે સુપુરૂષ ! ક્રોધાદિકના વિપાકને અને તેના નિગ્રહથી થતા ગુણને જાણીને તું પ્રયત્ન વડે કષાય રૂપી ફલેશને નિગ્રહ કર. ૧૫૧
जं अइतिक्ख दुक्खं जं च सुहं उत्तिमं तिलोईए । તું નાળ સાયાળ વૃદિ—વય-દેવં સન્ત્ર પુરા જે ત્રણ જગતને વિષે અતિ તીવ્ર દુઃખ છે અને જે ઉત્તમ સુખ છે તે સર્વ અનુક્રમે કષાયની વૃદ્ધિ અને ક્ષયનું કારણુ સમજ. ૧૫૨
कोहेण नंदमाई निहया माणेण फरसुरामाई । मायाइ पंडरज्जा लोहेणं लोहनंदाई
"પા
