________________
જે આત્મા સંયમરુપ બલવિનાને છે. તે આત્મા દુઃખના ભારથી અપાર સંસારની ચેમર ભટકે છે. આ કારણે સત્પરૂષને માટે તેની દશા શોચનીય છે. પણ જે પુણ્યવાન આત્મા, શ્રી જિનકથિત સંયમધર્મનું સુંદર પ્રકારે આરાધન કરી મરણને પામે છે. તેને માટે સ્નેહીજનેએ શેક કરવાની કોઈ જરૂર નથી. કારણ કે તે આત્મા કદાચ સંસારમાં હશે, પણ જ્યાં હશે ત્યાં આનન્દમાં જ રમનારે હશે. ખરેખર તેજ આત્મા મરણકાલે ડરે છે, મૂંઝાય છે, કે જેણે પલકના સુખને આપનાર શ્રી જિનપ્રણીત ધર્મનું સમ્યગ આરાધન કર્યું નથી.”
૪:૫:૬ પણ જે ધમધન આત્મા, સુંદર રીતિયે ધર્મની આરાધના કરવા પૂર્વક, પરલોકના માર્ગનું ભાથું બાંધીને મૃત્યુની વાટ જેતે ઉભે છે, તેને મરણના અવસરે ડર નથી. એને સારૂ મરણ મહોત્સવરૂપ છે. કારણકે પાપને નાશ કરનારી જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર અને તરૂપ ચાર સ્થાવાળી શુભ આરાધના; જેણે આચરી છે તેને મરણ શું છે? વાસ્તવિક રીતિયે તેઓ જીવન્ત છે. અજરામર છે. જે મુનીશ્વર ભગવન્ત, પાપસમૂહને ખપાવીને, પંડિત મૃત્યુથી મરણને પામ્યા છે, તેઓ ખરેખર આનન્દના દેનારા. એ મહાત્માપુરૂષના મરણપ્રસંગે સાચે મહામહોત્સવ છે” ૭૮:૯
