________________
મૂળ અને ભાવાનુવાદ
:::: [ ૧૪૭
ફલાણ [કુણાલ] નગરમાં વૈશ્રમણદાસ નામને રાજા હતા. આ રાજાને રિષ્ઠ નામના મંત્રી કે જે મિથ્યાષ્ટિ અને દુરાગ્રહ વૃત્તિવાળા હતા. તે નગરમાં એક અવસરે મુનિવરોને વિષે વૃષભ સમાન, પિટકરૂપ શ્રી દ્વાદશાંગીના ધારક તથા સમસ્ત શ્રુતસાગરના પારને પામનાર અને ધીર એવા શ્રીઋષભસેન આચાર્ય, પેાતાના પરિવાર સહિત પધાર્યાં. હતા. તે સૂરિના શિષ્ય શ્રીસિંહુસેન ઉપાધ્યાય કે જેઓ અનેક પ્રકારના શાસ્ત્રાર્થ રહસ્યના જ્ઞાતા, તથા ગણુની તસિને કરનારા હતા. રાજમંત્રી ની સાથે તેને વાદ થયેા. વાદમાં રિષ્ઠ પરાજિત થા. આથી રાષથી ધમધમતા, નિર્દય એવા તેણે પ્રશાન્ત અને સુવિહિત શ્રીસિ’હુસેન ઋષિને અગ્નિથી સળગાવી મૂકયા. શરીર અગ્નિથી સળગી રહ્યું છે આ અવસ્થામાં તે ઋષિવરે સમાધિપૂર્વક મરણને પ્રાપ્ત કર્યું. હસ્તિનાગપુરના ગુરૂદત્ત શ્રેષ્ઠીપુત્રે, સ્થવિરાની પાસે દીક્ષાને સ્વીકારી હતી. એક અવસરે નગરના ઉદ્યાનમાં તેઓ કાચાત્સર્ગ ધ્યાને ઉભા હતા. ત્યાં ગેપાળે નિર્દોષ એવા તેઓને શાલ્મલીવૃક્ષના લાકડાની જેમ સળગાવી મૂકયાં. છતાંયે આ અવસ્થામાં તેઓએ સમાધિપૂર્વક પડિંત મરણને પ્રાપ્ત કર્યું.
ચિલાતીપુત્ર નામના ચારે, ઉપશમ, વિવેક અને સવરરૂપ ત્રિપદીને સાંભળીને દીક્ષા ગ્રહણ કરી. તે અવસરે તે ત્યાંજ કાયાત્સગ ધ્યાને રહ્યા. કીડીઓએ તેમના શરીરને ચાલણીની જેમ છિદ્રવાળું કર્યું આમ શરીર ખવાતું હાવા છતાંયે તે સમાધિથી મરણને પામ્યા. ૮૧:૮૨:૮૩૮૪ ૮૫:૮૬
