________________
(૧૮૧)
એગીઓને શુ દુઃખા થાય છે, તે બતાવે છે. પૂર્વે પણુ તેજ કહ્યું છે. કે ભાગીઓને કોઇ વખતે રોગ ઉત્પન્ન થાય છે. પૂર્વે બતાવ્યુ` કે સ‘સારમાં વિષયી જીવ પરિભ્રમણ્ કરે છે. તે જીવ આ દુઃખાને પણ ભાગવે છે, આ પ્રમાણ ત્રીજા ઉદેશાના સંબંધ છે. તથા એના પહેલાંના સૂત્રને આ સંબંધ છે કે માલક જેવા જીવ પ્રેમમાં પડીને કામ ભાગ કરે છે, તે કામ દુઃખ રૂપજ છે. તેમાં આસક્ત થએલા જીવને વીર્યના ક્ષય ભગદર વિગેરે રોગા થાય છે. તેથી કહે છે કે કામના અભિલાષથી અશુભ કર્મ બંધાય અને તેથીજ મરણ થાય છે, પછી નરકમાં ઉત્પન્ન થાય છે. અને નરકમાંથી નીકળીને માના પેટમાં વીના દુમાં “ઉત્પન્ન થઈ કલલ અર્બુદ પેશી વ્યુહ ગભ પ્રસવ વિગેરેનાં દુઃખ ભોગવવાં પડે છે. ત્યાર પછી મોટા થતાં રોગે થાય છે. આ બધું અશુભ કર્મનું ફળ ઉદય આવતાં થાય છે, તે રાગા બતાવે છે, માથાનું દુખવુ. પેટમાં શૂળ ઉઠવી વિગેરે રાગા થાય છે. આ રોગ ઉત્પન્ન થતાં જેની સાથે તે વસે છે. તે સગાં તેને નિર્દ છે. અથવા ચાકરી ન થતાં સગાંને તે નિંઢે છે, વલી ગુરૂ કહે છે, કે હું શિષ્ય ! જે સગાં ઉપર મેહ રાખે છે, તે સગાં તેના ત્રાણુ રક્ષણના માટે થતાં નથી, તેમ તું પણ તેના ત્રાણુ શરણુના માટે થવાના નથી, એવુ* જાણીને તથા જે કઇ દુઃખ સુખ આવે
