________________
[२२८]
माणा, अण्णे अणेगरूवे पाणे विहिं संति, तत्थ खलु भगवया परिण्णा पवेदिता, इमस्स चैव जीवि - यस्स परि वंदण माणण पूयणाए जाती मरण मोयणाए दुक्ख परिघाय हेडं, सेसयमेय वणस्सइ सत्थं समारं भइ, अण्णेहिं वा वणस्सइ सत्थं समारं भावेइ, अण्णे वा वणस्सइ, सत्थं समारभमाणे समणु जाणइ, तं से अहि आए, तं से अबोहिए, सेतं संयुज्झमाणे आयाणीयं समुट्ठाए सोचा, भगवओ अणगाराणं वा अंतिए इह मेगोसें णाय भवति - एस खलु गंधे, एस खलु मोहे, एस खलु मारे, एस खलु णरये, इचत्थं गढिए लोए, जमिणं विरूवरू वेहिं सत्थेहिं, वणस्सइ कम्म समारंभेणं, वणस्सह सत्थं समारंभमाणे अण्णे अणेगरूवे पाणे विहिं संति (सू. ४५) અગ્નિકાયમાં પાને. અથ ખતાગ્યા છે, તે પ્રમાણે અહી પણ જાણવા. વિશેષ અગ્નિને બદલે વનસ્પતિકાયને આરભ કરનાર પોતે વનસ્પતિના જીવા હણવાની સાથે તેમાં ચ્યાશ્રય કરેલા ખીજા જીવાને પણ હણે છે. નરકમાં જાય છે. માટે ઉત્તમ સાધુ–તેના નથી તેમ કરાવતા નથી અને કરતાને ભલે
અને તે છેવટે સમારભ કરતા જાણતા નથી.
