________________
પ્રવચન ત્રીજું
આજે કોઈ શું આવું બોલી શકે ખરું? અને જે બોલે તો એને પત્ની સાથે ઘરમાં મેળ રહે ખરો?
કરચલી ખાતર મેરેલીનનો આપઘાત
હમણાં થોડા વખત પૂર્વે મનરો મેરેલીન નામની એક રૂપજીવિની થઈ ગઈ જેને તમે જાણતા જ હશો. એક દિવસ એ આયના સામે ઊભી રહીને “મેકઅપ” કરતી હતી. તે વખતે એણે પોતાના મુખ ઉપર એક કરચલી પડેલી જોઈ. એ કરચલી જોતાં જ એના અંતરમાં ભારે આઘાત ઉત્પન્ન થયો.
એને થયુંઃ “અહા...હજી તો હું મારું સેંદર્ય ટકાવી રાખવાના તનતોડ પ્રયત્ન કરું છું. અને ત્યાં આ કરચલી...! શું હું ઘડપણ તરફ ધસી રહી છું !' આ વિચારમાં ને વિચારમાં એનો આઘાત વસમો બની ગયો. અને એક દિવસ તેણે આપઘાત કર્યો !
એક માત્ર સૌદર્યની પોતાની તીવ્ર ઈચ્છાને આંચકો લાગ્યો એટલા માત્રથી જ તેણે પોતાના જીવનનો અંત આણી દીધો. કેવી તુચ્છ બાબત અને કેવો જીવનનો કરુણ અન્ત?
જ્યાં સંયોગ ત્યાં વિયોગ...
શું ચામડીને કદી કરચલી પડે જ નહિ? શું પરણેલી કેટલીક સ્ત્રીઓ કદી વિધવા થાય જ નહિ ? શું કોઈ ડાહ્યો, ભણેલો પ્રોફેસર કદી ગાંડો થઈ જાય જ નહિ? શું કોઈની પેઢી કદી ડૂલ થાય જ નહિ?
શાસ્ત્રો કહે છે: “જયાં સંયોગ થાય છે ત્યાં સર્વદા વિયોગ થવાનો જ. સંસારના તમામ સુખો એક દી ખતમ થઈને જ રહેશે.”
કાં ગુલાબ નહિ; કાં માળી નહિ
કાં તો બગીચાના ગુલાબ કરમાઈ જવું પડશે. કાં તો બગીચાના માળીએ, ગુલાબથી વિખુટા પડી જઈને એક દી રમશાનમાં સૂઈ જવું પડશે. આ નિવિવાદ હકીકત છે. બે યનો સંયોગ સદા કાળ ટકી શકશે જ નહિ. સુંદર મજાના દેખાતા, લાલ ગુલાબી, સંધ્યાના રંગોએ પણ એક સમયે નષ્ટ થવું જ પડે છે. સરસ લાગતા પાણીના પરપરાએ પળ બે પળમાં વિલીન થઈ જ જવું પડે છે. એમાં કોઈનું કશું ચાલી શકતું જ નથી.
