________________
૧૭૪
પ્રવચન છઠું ક્યાં જવું છે? ચાલ... હું તને મારી મોટરમાં રસ્તામાં ત્યાં ઉતારી દઈશ.” ગરીબને આ શેઠ અત્યન્ત માયાળુ દેખાયા. એ ગરીબ માણસ શેઠની મોટરમાં બેસી ગયો.
જેવી મોટર થોડીક આગળ વધી કે તરત શેઠે પેલા ગરીબ માણસને એક તમાચો ઠોકી દીધો. અને કહ્યું: “બદમાશ! સાધુ મહારાજ દ્વારા મારા દસ રૂપિયા લઈ ગયો! તમારા જેવા હરામખોરો અહીં બહુ આવે છે. અને સાધુઓની સૂચનાને કારણે અમારાથી ના પણ પડાતી નથી. હરામખોર ! દસ રૂપિયા અને પાછા આપી દે અને ઉતરી જા; મોટરમાંથી..”
પેલો ગરીબ તો શેઠના આવા વર્તનથી સ્તબ્ધ જ થઈ ગયો. જયાં પેલા ગરીબે રૂપિયા પાછા આવ્યા ત્યાં શેઠે એને ધક્કો મારીને મોટરમાંથી ઉતારી મૂક્યો.
બહારથી સજજન દેખાતા શ્રીમન્ત માનવોની કેવી વિકૃત મનોદશા!
ગંદા જીવન-જળ કયાં સુધી છુપાય?
તમારા કોઈનો નંબર તો આમાં નથીને? મને લાગે છે કે આ પ્રશ્ન પૂછવાની ય હવે જરૂર નથી, કેમ કે સમાજનું વાતાવરણ કેટલી હદ સુધી નીચે ઉતરી ગયું છે. એનું સ્પષ્ટ ચિત્ર મારી પાસે છે.
અનેક લોકોના ભીતરી જીવન કેટલી હદ સુધી ખરાબ બની ચૂક્યા છે કે એ બધું જોયા અને જાણ્યા પછી હવે ઘણી વખત એવા લોકો સાથે વાત કરવાનો પણ ઉમળકો થતો નથી. ઉજળાં કપડાંનાં ઢાંકણું નીચે વહી જતી ગંધાતી ગટરોના ગંદા જીવન-જળ કયાં સુધી છુયા છુપાયા રહી શકે?
દુ:ખી અને પાપીને શરણ્ય: સંતો અને ભગવંતો
પોતાની ભૂલ બદલ રાજા રાવણને ઘોર પસ્તાવો થાય છે. એના દુઃખનો કોઈ પાર નથી. દુઃખી અને પાપીઓ કેટલીક વાર પરમાત્માના અને સરુઓના શરણ જલદી પામી શકતા હોય છે.
પાપીઓના પાપ પચાવવાની સંસારીજનોની કોઈ તાકાત નથી. એક પાપીનું પાપ જાણ્યા પછી ગૃહસ્થો એના પાપની નિન્દા કર્યા કરતા હોય છે. સમાજમાં એને હલકો ચીતરવાના પ્રયાસ કરતા હોય છે. જાણે કાચના ઘરમાં રહેનારો બીજાના કાચના ઘર ઉપર પથ્થર મારે છે. સંસારમાં રહીને સ્વયં હજારો પાપો કરવા છતાં બીજાને “પાપી' કહે છે. એના ઉપર થુંકે છે. કોઈ એને પૂછી પણ શકતું નથી કે, “બીજાને પાપી કહેનારા તમે પોતે કેવા છો?' આવા માનવોનો આ સમાજમાં તોટો નથી.
