________________
૧૧૦
પ્રવચન ચોથું બાબલો ખોવાતાં બાને બ્રહ્મજ્ઞાન
આઘાત-પ્રત્યાઘાતોથી ક્યારેક જીવનના તાર ઝણઝણી ઊઠે છે. અને આખા જીવનનું પરિવર્તન થઈ જાય છે. | મુંબઈ શહેરમાં બનેલી આ સાચી બીના છે. સંસ્કારી મા–બાપનો એકનો એક પુત્ર કોઈ છકી ગયેલી જમાનાવાદી છોકરી સાથે પરણી જાય છે. પરણીને ઘરે આવેલી આ છોકરી પતિને કહે છે : “તમારા માબાપ સાવ જુનવાણી વિચારના છે. મને એમની સાથે નહિ ફાવે.”
પતિ કહે છે: “તું આ શું બોલે છે ? આ તો તારા સાસુ સસરા છે. મારા મા-બાપ એ તારા યે મા-બાપ છે. એમની તો તારે સેવા જ કરવી જોઈએ.”
પણ...જમાનાના ઉન્માદે ચઢેલી પત્નીને પતિની આ વાતો પસંદ પડતી નથી. પતિ ઉપર એકસરખું દબાણ લાવીને અંતે મા-બાપથી છૂટા થાય છે. પોતાનો સ્વતંત્ર ફલૅટ વસાવી બન્ને જુદા રહે છે.
થોડા વખત બાદ એમને ઘેર પુત્રનો જન્મ થાય છે. એનું નામ પાડવામાં આવે છે; સુકેતુ.
સુકેતુ ચારેક વર્ષનો થઈ ગયો હશે ત્યારની આ વાત છે. પતિ-પત્ની અને તેમનો આ નાનકડો બાબો ચોપાટીના કિનારે ફરવા ગયા. રવિવારનો દિવસ હતો. હજારો માણસો ત્યાં ફરવા આવ્યા હતા. એમાં એકાએક સુકેતુ ખોવાઈ ગયો. પતિ-પત્નીએ સુકેતુને શોધવા માંડ્યો. પણ આટલા બધા લોકોમાં એ ક્યાં મળે ? માતાના અંતરમાં ફાળ પડી. એનું હૈયું રડી ઊઠયું.
મારો બાબો!” “મારો સુકેતુ !' એમ કરતીકને મા બેભાન થઈ ગઈ. થોડીવારે ભાનમાં આવી. પતિએ ખૂબ સમજાવીને ધ્રુસકે રડતી પત્નીને શાંત પાડી. પોલિસ સ્ટેશને ખબર આપવામાં આવી. પોલિસે ચારે બાજુ તપાસ કરવા માંડી.
ઘરે આવીને પોતાના માતા-પિતાને પણ પતિએ ફોન કરીને સમાચાર આપ્યા. બન્ને જણે તાબડતોબ પોતાના પુત્રના ઘરે આવ્યા. સાસુ આવીને વહુને કહે : “બેટા ! આપણે બાબો ક્યાં ગયો ?' આટલું કહીને સાસુ મોટેથી રડવા લાગ્યા.
સુકેતુની મા રડે છે. એની સાસુ રડે છે. આખું ઘર જાણે રડી રહ્યું છે.
ચાર કલાક પસાર થઈ ગયા. અને એકાએક ફોનની ધંટડી. રણકી ઊઠી. પોલિસ સ્ટેશનેથી ફોન આવ્યો: “તમારો બાબો મળી ગયો છે. આવીને ઝટ લઈ જાઓ.” આ સાંભળીને સહુ હરખઘેલા થઈ જાય છે.
પતિ અને પત્ની તુરત ટેકસી કરીને પોલિસ સ્ટેશને પહોંચી જાય છે. બા પોતાના બાબાને બાઝી પડે છે !
