________________
પ્રવચન ચોથું વીસ દિવસ બાદ છોકરી જતો રહ્યો. અને પોતાના ઘેરથી પત્ર લખી દીધો કે તમારી પુત્રી ઘણી જિદ્દી હોવાથી હું તેને પરણી શકું તેમ નથી.”
પિતાના અતરને ખૂબ આઘાત થયો. દીકરીના પિતાએ યુવાનના પિતા સાથે પત્રવ્યવહાર કર્યો. દીકરીએ પણ પોતાના આ ભાવિ પતિ ઉપર પોતાનો સ્વીકાર કરી લેવાની વિનવણું કરતાં પત્રો લખ્યા. પરંતુ બધા પ્રયત્નો નિષ્ફળ ગયા.
બાળાનો પિતાને અંતિમ પત્ર
છેવટે પિતાએ દીકરી પાસે બીજા કોઈ સારા મૂરતિયા સાથે પરણી જવાનો પ્રસ્તાવ મૂક્યો. ધ્રુસકે રડતી દીકરી માતા-પિતાની આ વાતો સાંભળી ચૂપચાપ ઊઠી ગઈ.
અને... પોતાના માતા-પિતા ઉપર એક ચિઠ્ઠી લખી દીધી : “હે ઉપકારી માતાજી! અને પિતાજી ! આપ મને બીજા યુવાન સાથે પરણી જવાની સલાહ આપો છો. પરંતુ આપ જાણતા નથી કે બીજા યુવક સાથે પરણવાથી મારું એકપતિવ્રત ટકે તેમ નથી. પેલા યુવકે મારું શીલ હરી લીધું છે. હવે એના સિવાય બીજો પતિ હું આ ભવમાં કરી શકું તેમ નથી. અને કૌમાર્ય જીવનમાં જ શીલની સુરક્ષાપૂર્વક મારી જિંદગી પસાર કરી લઉં એવું મારામાં કૌવત નથી. માટે હું પરલોક જાઉં છું. તમારી દીકરીના મોત પર આંસુ સારશો નહિ. પરંતુ એના સર્વ ઉપર પ્રસન્ન થજે.”
ચિઠ્ઠી લખીને, ઝેર ઘોળીને દીકરીએ આપઘાત કર્યો. નારીઓની આ તે કેવી નિર્માલ્યતા?
આવા તો કેટકેટલા યુવાનો આ સમાજમાં ફેલાઈ ચૂકયા છે એ કહી શકાય તેવું નથી. શું નારીઓ પણ આ પરિસ્થિતિમાં સર્વથા નિર્દોષ છે ? નારીઓને પોતાના શીલનું ગૌરવ ક્યાં છે? અનેક નારીઓ પણ નિર્માલ્ય બનતી ચાલી છે. પોતાના શિયળવ્રતનો શું મહિમા છે એની એને બિચારીને ખબર જ કયાં છે?
પર ગમે તેમ વર્તી જાય, ગમે તેવા અડપલાં કરી જાય, એને નભાવી લઈને નારી-સમાજે પોતાની જાતે જ પોતાની સત્યાનાશી વહોરી લીધી હોય તેમ નથી જણાતું શું? આમાં દોષિત કોણ કોણ?
આ જગત આટલું ભયંકર રીતે દૂષિત બનતું ચાલ્યું છે તેમાં દોષિત કોણ? સમાજ પોતે? હા...સમાજ પોતે તો દોષિત છે જ. પરંતુ સાથે સાથે જેના માથે
