________________
શ્રદ્ઘા : ૪૫
અટવીમાં શરીર અને મન સંબંધી જેટલાં દુખા છે, તેને આ જીવે અનતી વાર સહ્યાં છે.
(૪૩) સંસારમાં અનતી વાર નરકાદિ ગતિમાં આ જીવને એટલી તૃષા સહન કરવી પડી છે, કે જેને શમાવવા માટે સવ સમુદ્રોનાં જલ પણ સમ ન થાય. એ જ રીતે ક્ષુધા પણ અનતી વાર તેટલી સહન કરી છે, કે જે ક્ષુધાને શમાવવા માટે સ` પુદગલ સ્કંધ પણ અસમ નીવડે,
(૩૪) આ રીતે સેંકડો જન્મ-મરણનાં પરાવત ના સહ્યા બાદ જ, જીવને પોતાની ઇચ્છા પ્રમાણે કુશળતાને પમાડનારું મનુષ્યપણું પ્રાપ્ત થઈ શકે છે.
(૩૫) દશ દષ્ટાંતે દૂર્લભ અને દુ:ખે પ્રાપ્ત થઈ શકે તેવાં તથા વિજળીની જેમ સમાન ચંચળ મનુષ્યપણાને પામીને જે આત્માઓ ધર્મને વિષે પ્રમાદ કરે છે, તે સત્પુરૂષા નથી, કિન્તુ કાપુરુષો છે.
(૩૬) સ’સાર–સમુદ્રના કાંઠારૂપ મનુષ્યજન્મ પ્રાપ્તા કર્યાં છતાં પણ, જેઓ શ્રી જિને વ્રકથિત ધમ ને કરતા નથી, તે પછ તૂટી ગયેલા ધનુર્ધારી પુરુની જેમ પાછળથી મહાખેદને પામે છે.
(૩૭) આ સંસારમાં શરીરાદિક જે બાહ્ય પા ો દેખાય છે, તે સર્વ ઈન્દ્રજાળ સમાન છે, કારણ કે, એ સર્વને મૂકીને આ જીવને પરલેાકમાં ચાલ્યા જવુ પડે છે.
(૩૮) લેાકમાં પિતા, પુત્ર મિત્ર, ઘર અને ગૃહિણી સૌ તાતાને સુખ કરવાના સ્વભાવવાળાં છે. તેઓની ખાતર કરેલાં પાપાનું પરિણામ તિય ચ અને નરકગતિમાં અસ`ખ્ય
