________________
ધમબેધગ્રંથમાળા : ૧૪ :
પુપ ૭. છ પ્રકારનું મિથ્યાત્વ
(૧) હકિક દેવગત–રાગ, દ્વેષ, મેહ આદિ દેવાળા લૌકિક દેવને પૂજવા તથા તેમને કહેલ ધર્મ પાળવે તે.
(૨) લૈકિક ગુરુગતકંચન કામિનીના ભેગી, સંસાર સુખમાં આસક્ત, કંદમૂળભક્ષણ તથા રાત્રિભેજનાદિ પાપક્રિયામાં પ્રવૃત્તિ કરનાર બાવા, જેગી કે સાધુ-સંન્યાસીઓને ગુરુ માનવા તે.
(૩) લોકિક પર્વગત–હોળી, બળેવ, નવરાત્રિ વગેરે મિથ્યાત્વીઓએ કપેલા પર્વોને પવ માનીને તેનું આરાધન કરવું તે.
(૪) લેકેર દેવગત-–સર્વ દેષથી મુક્ત અને વીતરાગ એવા લેકેત્તર દેવ શ્રી અરિહંત ભગવંતની આ લેક-પરલોકના પગલિક સુખની વાંચ્છાએ માનતા માનવી તે.
(૫) લકત્તર ગુગત-શુદ્ધ જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્રવાળા સાધુને આ લેક-પરલેકના સુખની વાંછાએ વાંદવા, પૂજવા, પકિલાભવા તે. અથવા પાસથ્થા અને માત્ર વેશધારી એવા જૈન સાધુને ગુરુ માનવા તે.
(૬) લોકેન્નર પર્વગત-જિનરાજના કલ્યાણક દિવસે તથા આઠમ-ચૌદશાદિ પર્વદિવસે આ લેક-પરલોકના સુખને અર્થે આયંબિલ-એકાસણું વગેરે તપ કરવાં તે. ૮. મિથ્યાત્વના ભેદનું તાત્પર્ય
મિથ્યાત્વના આ ભેદનું તાત્પર્ય એ છે કે “મારું તે જ સાચું ' એવી મને વૃત્તિ(અભિગ્રહ)ને લીધે, સત્ય અને
