________________
પાંચમું :
ગુરુદન તેણે પતિને કહ્યું કે “હે સ્વામીનાથ ! મને કેરી ખાવાનું ઘણું મન થયું છે, માટે સુંદર કેરી લાવી આપે.” માતંગે કહ્યું “અરે ગાંડી! આ ઋતુમાં કેરી કેવી? એ તે ઋતુનાં ફલ ઋતુએ જ મળે.” સ્ત્રીએ કહ્યું: “રાણી ચેલણના બાગમાં છ યે ઋતુનાં ફલ પાકે છે. ત્યાંથી કેરી મળી શકશે.” તે સાંભળીને માતંગ રાત્રિના સમયે તે બાગની પાસે ગયે. આ બાગ સદા ફલ-ફૂલ આપનારાં અનેક વૃક્ષેથી સુશોભિત હતે અને રાણું ચલ્લણાને અતિ પ્રિય હતું. તે સદા ફૂલ આપનારાં વૃક્ષ પરથી વિવિધ રંગનાં લે જયણાપૂર્વક ચૂંટતી અને તેના વડે રેજ શ્રી વીતરાગદેવની પૂજા કરતી.
માતંગ આ બાગમાં ઊગેલાં વૃક્ષને ધારી ધારીને જેવા લાગે, ત્યાં પાકેલી કેરીઓવાળું એક મહાન આમ્રવૃક્ષ તેના જેવામાં આવ્યું. પરંતુ તે ઘણું ઊંચું હતું. એટલે માતંગે અવનામિની વિદ્યા વડે તેની ડાળીઓને નીચી નમાવી દીધી અને તેના પર જે કેરીઓ પાકી હતી, તે તેડી લીધી.
પ્રાતઃકાલ થતાં રાણી ચેલ્લણા હાથમાં ફૂલની છાબડી લઈને પુષ્પો ચૂંટવાને નીકળ્યા. તે વખતે પેલા આમ્રવૃક્ષની ડાળીઓ કરી વિનાની લેવામાં આવી, આથી તેઓ વિચારમાં પડી ગયા કે “આવા સુરક્ષિત બાગમાં રાત્રે કેણ આવ્યું હશે અને તેણે કેવી રીતે આ કેરીઓ ચેરી હશે?” પછી એ વાત તેણે રાજા શ્રેણિકને કહી એટલે રાજા શ્રેણિકે મંત્રીશ્વર અભયકુમારને બોલાવીને જણાવ્યું કે “આજ રાત્રે આપણા બાગમાં કઈક ચરે પ્રવેશ કર્યો છે અને કેરીઓ તેડી લીધી છે, પરંતુ તે એટલે બધો ચાલાક છે કે તેનું એક પણ પગલું પડવા દીધું
