________________
આરાધનાને માર્ગ ક્રિયાઓની સહાય વિના, આત્મગુણની વૃદ્ધિ આદિની અભિલાષાવાળા - આત્માઓ વડે પણ તે વૃદ્ધિ આદિ થઈ શકતાં નથી.
પૂજ્ય ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજ્યજી મહારાજા એક સ્થળે ફરમાવે છે કે –
“જુનવત્ યદુનાના-ના મૃા સંચિત
जातं न पातयेद्भाव-मजातं जनयेदपि ॥१॥" અર્થ:- સન્ક્રિયા એ ઉત્પન્ન થએલા ભાવથી આત્માનું પતન થવા દેતી નથી અને નહિ ઉત્પન્ન થએલા ભાવને પણ પેદા કરે છે. કારણ કે (આવશ્યકાદિ) સ&િયાઓ વડે ગુણવાન આત્માઓનું બહુમાન થાય છે તથા અંગીકાર કરેલા વ્રતનિયમોનું નિત્ય સ્મરણ થાય છે.
ચતુ:શરણુ-ગમનાદિની મહત્તા
પડાવશ્યક રૂપી આરાધના એ જેમ શ્રી જિનમાર્ગમાં રહેલા - સાધુઓ અને શ્રાવકો માટે ઉભય કાળ (સવાર-સાંજ) અવશ્ય આર
ધવા ગ્યા છે, તેમ આપણે હવે એવી એક આરાધના જેવી છે, કે - જેનું આરાધન સાધુઓ અને શ્રાવકે ઉભય માટે નિત્ય ત્રિકાળ કરવા
ગ્ય છે. એટલું જ નહિ પરંતુ સંકલેશ વખતે વારંવાર કરવા લાયક છે. - જેથી આત્મા સમાધિને પામી શકે છે અને અસમાધિથી બચી શકે છે.
એ આરાધનાનું નામ છે, “ચતુર શરણગમન, દુકૃતગર્તા - અને સુકૃતાનુમોદન” એ ત્રણ પ્રકારની આરાધનાનું વર્ણન દેવાધિદેવ શ્રી વીરભદ્રમુનિએ શ્રી “ચતુર શરણ પ્રકીર્ણ ક” નામના ગ્રંથરત્નમાં કરેલું છે. અને તેના અંતે લખ્યું છે કે –
આ ચતુદશરણાદિને નિરંતર આચરતે શુભ પરિણામવાળે જીવ, નવીનવી શુભ (પુણ્ય) પ્રકૃતિએને બાંધે છે તથા પૂર્વે બાંધેલી - શુભ (પુણ્ય) પ્રકૃતિઓને શુભ અનુબંધવાળી બનાવે છે. પૂર્વે બાંધેલી મંદ રસવાળી પુણ્યપ્રકૃતિએને તીવ્ર રસવાળી કરે છે તથા અશુભ
