________________
આરાધનાને માર્ગ આહારશાસ્ત્રના અધ્યયનથી સમજાય છે કે મનુષ્યને થતા વ્યાધિએમાંથી સેંકડે નવ્વાણું વ્યાધિઓ અગ્ય ખાનપાન તેમજ હદ બહારના ભજનથી થાય છે. બત્રીસ જાતનાં પકવાન અને તેત્રીસ જાતનાં શાકથી પીરસેલી શ્રીમંત માણસની દબદબાવાળી પતરાળીમાં અજીર્ણ, સંધિવા, જદર, જ્વર તેમજ બીજા અનેક રેગ ગુપ્તપણે છુપાએલા હોય છે.
મનુષ્યને નિરોગી રાખવું હોય તે પણ જેમ અભક્ષ્ય-ભક્ષણના ત્યાગની જરૂર છે, તેમ તેને દયાળુ રાખે હોય તે પણ તેની જ જરૂર છે. છતાં તેને અમલ જેટલો જૈનકુળમાં થઈ રહ્યો છે, તેના એક લાખમા ભાગ જેટલે અમલ પણ બીજાઓથી જે શક્ય નથી.
એ અભક્ષ્ય-ભક્ષણનો ત્યાગ આજે એક બાળકથી માંડી વૃદ્ધ પર્યંતના (શ્રી જેનશાસનનો આદેશ ઉઠાવનાર) તમામ આત્માઓ, પૂરેપૂરી દઢતાથી કેઈ પણ જાતના દબાણ, અભિમાન કે આડંબર વિના નૈસર્ગિક રીતે પાળી રહ્યા છે એ સત્યનો કેઈથી પણ ઈન્કાર થઈ શકે તેમ નથી.
મહારને પણ છોડવા જોઈએ: અભક્ષ્ય-ભક્ષણને જીવનપર્યત ત્યાગ, એ જેમ શ્રી જૈનશાસનને આદેશ છે, તેમ આજીવિકા યા જીવનનિર્વાહનાં સાધનો મેળવવા માટે તેમજ વ્યાપારની વૃદ્ધિ માટે પણ જેમાં મહા-આરંભ અર્થાત્ યાવત પંચેન્દ્રિય પ્રાણીઓને ભયંકર વિનાશ રહે છે, એવા ધંધાઓ નહિ. કરવા માટે પણ ફરમાન કરેલું છે.
- આ ફરમાનથી તેતે ધંધામાં નાશ પામતા પ્રાણીઓને અભયદાન છે; એટલું જ નહિ પણ એવા મહા–આરંભ–જનિત વ્યાપારથી કૃત્રિમ રીતે ઉત્પન્ન થતા અને મનુષ્યનાં સુખ અને સગવડમાં વધારે કરી આપવાનું કલ્પિત બિરૂદ ધરાવતા સંખ્યાબંધ પદાર્થો, માનવજાત ઉપર અનેક પ્રકારની નવી આપત્તિઓ ઊભી કરે છે તે અટકી જાય છે.
આથી એ બરાબર સમજાઈ જશે કે જીવરક્ષાનાં વિશુદ્ધ પરિ
