________________
મિથ્યાત્વ
.
પ
અપૂર્વ કરણ :
‘ પર પદાર્થાંમાં હું અને મારાપણાની વૃત્તિ એ જ જો મિથ્યાત્વ છે, તે ચતુર્થ આદિ ગુણસ્થાનકોએ રહેલા આત્માએ પણ એછાવધતા અંશે ા તેવી વૃત્તિ ધારણ કરનારા હોય છે, માટે તેમને પણ પ્રથમ આદિ ગુણસ્થાનકોએ રહેલા શા માટે ન માનવા ? ’ એવી શકા અહીં અવશ્ય થાય તેમ છે.
પરંતુ એ ધ્યાન રાખવું જોઇએ કે, પ્રથમ આદિ ગુણસ્થાનકોએ રહેલા આત્મા, પર પદાની જે પ્રકારની આસક્તિથી પીડાય છે, તેના એક શતાંશ ભાગ જેટલી પણ આસક્તિ ચતુર્થ આદિ ગુણસ્થાનકોને પામેલા આત્મામાં હાતી નથી.
આસક્તિ વચ્ચે આટલું માટું અંતર પડી જવાનુ કોઈ પણ કારણ હોય, તો તે અપૂર્ણાંકરણ છે.
અપૂર્વકરણ એ આત્માના એવા પ્રકારના શુભ અધ્યવસાય છે, કે જે પ્રકારના શુભ અધ્યવસાય અનાદિ ભવભ્રમણમાં પૂર્વે કી પણ અનુભવ્યેા હાતા નથી. એ અપૂર્વકરણ અધ્યવસાયના મળે રાગ, દ્વેષ અને મેહની તીવ્રતમ ગ્રન્થિના પણ ભેદ થઈ જાય છે. જેથી ફરીવાર તે આત્માને પૂવ જેવી પર પદાર્થાની આસક્તિ રહેતી નથી.
ગ્રન્થિભેદ થયા પછીના અધ્યવસાયા અને તે પૂના અધ્યવસાયે વચ્ચે આકાશ-પાતાળ જેટલુ અંતર પડી જાય છે.
પૂર્વના અધ્યવસાયે યાવત્ છ॰ કોડાકોડી સાગરોપમની કમસ્થિતિને એકઠી કરનારા હતા, જ્યારે ગ્રન્થિભેદ પછીના અધ્યવસાયે એક કોડાકોડી સાગરોપમ પ્રમાણ કમ સ્થિતિનું પણ કદી જ ઉદ્ધૃ ધન કરી શકતા નથી. પૂર્વના અધ્યવસાયા અન ંત પુદ્ગલ પરાવત પ તના સંસાર પરિભ્રમણ કરાવવાનું સામર્થ્ય ધરાવતા હતા, જ્યારે ત્યાર પછીના અધ્યવસાયેા અધિકમાં અધિક અધ—પુદ્ગલ પરાવત કાળમાં તે અવશ્ય મુક્તિના અપાવનારા થાય છે,
