________________
૧૧૬
આરાધનાના માર્ગ
વાળા મહાપુરુષોને અથવા વાંસલા પ્રત્યે ચંદન કલ્પવૃત્તિવાળા સત્પુરુષાને તે હાય છે. (૧)
તત્ત્વથી આ સામાયિક, એકાન્તપણે નિરવદ્ય (પાપરહિત) છે, કારણ કે તે કુશલાશય (મોક્ષપ્રણિધાન) રૂપ છે, એટલું જ નહિ પણ “સર્વ ચોગાનુ વિશુદ્ધિરૂપ છે. (ર)
આવા સામાયિકથી વિશુદ્ધ થએલા આત્મા ઘાતી કર્યાંના સ પ્રકારે ક્ષય કરીને લેાકાલાક પ્રકાશક કેવળજ્ઞાનને મેળવે છે. (૩)
અપકારી અને ઉપકારી ઉભય પ્રત્યે સમાનવૃત્તિ અથવા અપકારી પ્રત્યે પણ ઉપકાર કરવાની વૃત્તિવાળું આ સામાયિક, મોક્ષનું ઉત્કૃષ્ટ
સાધન છે.
આ સામાયિકમાં ચિત્તના શુભ આશય ઉપરાંત મન-વચન અને કાયા એ ત્રણેયના વ્યાપારાની વિશુદ્ધિ રહેલી છે. ઘાતી કમેાંના સથા ક્ષય કરવા માટે, આના સમાન ખીજું સાધન જગતમાં છે નહિ.
સર્વ આત્માએ સત્તાએ સમાન છે. સને સુખ પ્રિય છે, અને દુઃખ અપ્રિય છે. સ્વરુપથી સર્વ આત્મા અનંત જ્ઞાન, અનંત દર્શન, અનંત સુખ અને અનંત વીને ધારણ કરનારા છે. એવુ જ્ઞાન થયા પછી પણ એ જ્ઞાનને અનુરૂપ ક્રિયા થયા વિના આત્મા વિકાસ સાધી શકતા નથી.
સામાયિકની ક્રિયામાં આત્માસ્વરૂપનુ જેવુ યથાર્થ જ્ઞાન થયું છે, તેના પ્રકાશમાં તેવી યથાર્થ ક્રિયા કરવાનું શાસ્ત્રનું ફરમાન છે. તેમાં કેવળ સર્વાં જીવો પ્રત્યે શુભેચ્છા ખતાવીને કે સંનું દુઃખ દૂર ચા અને સર્વોને સુખ મળેા, એવી કેવળ ભાવના કરીને જ અટકી જવામાં આવતું નથી. કિન્તુ કોઈ પણ જીવને દુઃખ થાય અને સ કોઈને સાચું સુખ પ્રાપ્ત થાય, એ જાતનુ` સક્રિય વંન ઉપદેશેલું છે.
સામાયિકમાં કેવળ મનની ભાવના કે વાણીની શુભેચ્છા જ નથી, ન્તુિ કાયાને પણ ભાવના અને શુભેચ્છાનુસાર પ્રવર્તાવવા માટેની પ્રતિજ્ઞા છે.
