________________
[ ૨૪ ]
પ્રભાવિક પુરુષ :
પાંચ વર્ષના ગાળામાં તા નાગિલા એકલી-અટુલી ખની ગઈ ! બ્રાહ્મણ-વૃદ્ધાના સાથ બાદ કરીએ તે જગતમાં અને પેાતાનું કહેવાય તેવું કાઈ જ નહાતું.
ઉપરના બનાવ પછી નાગિલા, ડાશી અને ઉમ્મરમાં વધતા એના દીકરા ગામની ભાગાળે આવેલા અતિથિગૃહમાં વસતાં હતાં. અતિથિ-અભ્યાગતની સુશ્રુષામાં, ખાનપાનદ્વારા ભક્તિ કરી, પાપકારમય જીવન વ્યતીત કરતા. નાગિલાનુ અંતર પાકારતુ કે એક વાર ભદેવના સમાગમ તે જરૂર થવાને, એટલે તેણી પેાતાના પતિવ્રતાધમને જરા પણ ક્ષતિ ન પહેાંચે અને દેઢુના ટકાવ રહી શકે એ રીતે નારીજાતિસુલભ વ્રત-નિયમ પાળતી. વૃદ્ધાના પુત્ર મેટા થવા આવ્યે હતા અને છેલ્લાં બે વર્ષથી પેાતાની ખાપિકી યજમાનવૃત્તિ સંભાળવા પણ લાગ્યા હતા. જે વેળા શ્રમણ અતિથિગૃહના દરવાજે આવ્યા એ વેળા ડાશીમા રસેાઇના કાર્યમાં પરાવાયાં હતાં અને તેમના પુત્ર, આજે પણી હાવાથી એક યજમાનને ત્યાં જમવા ગયે। હતા.
વાચક સહેજ જાણી શકશે કે દ્વાર આગળ આવતાં જ જે પ્રોઢા આશ્ચર્યાન્વિત થઇ ગઇ તે અન્ય કાઇ નહિ પણ નાગિલા પાતે જ હતી. શ્રમણને જોતાં જ એ એળખી ગઈ. જીગરમાં લાંમા કાળથી જેને મળવા સારુ ચિરાગ મળી રહેલ છે અને જેના આગમનની માગ પ્રતીક્ષામાં સંખ્યાબંધ વર્ષો વીતાવ્યાં છે એ હૃદયના ભવદેવ પાતે જ સાધુ તરીકે સામે ખડા છે એટલું જ નહિ પણ સ્થાનકમાં પ્રવેશ કરવા માટે આજ્ઞા માગી રહ્યા છે એ દૃશ્ય જોતાં જ તેણીનારામાંચ
