________________
પટ્ટધર બેલડી :
[ ૨૮૩ ] માંસ ભક્ષણ કરી રહી હતી એવા સુકેશલ મુનિની અડગતાને યાદ કરે.
વાધરી સૂકાતાં જેમનાં નેત્ર ખેંચાતાં હતાં અને અકથ્ય વેદના થતી હતી એવા ઋષિ મેતાના ઘેર્યને પણ યાદ કરો.
શિર પરની ભડભડતી આગને શ્વસુરે બંધાવેલી પાઘડી લેખનાર મુનિશ્રી ગજસુકુમાલના ઘેર્યને યાદ કરો. એને વિચારવાનો. અવધારવા અને દ્રઢતાથી અમલ કરવાને સુઅવસર લાળે છે. આવી કર્મ નિજેરવાની પળે જીવનમાં વારંવાર પ્રાપ્ત થતી નથી. જાગ્રત આત્મા એ વેળા જ સાધના કરી લે છે. આત્મા અને દેહ ભિન્ન છે એ કિંમતી સૂત્રને પ્રતિદિન રટનાર નહિં, પણ અમલમાં મૂકનાર જ આ વેળાએ ન કરી શકે છે. જડ ચેતનના જુદા સ્વભાવની પિછાન કેવલ શબ્દથી નહીં પણ સ્વવર્તનથી દાખવનાર ખરેખર જીવન સફળ કરી જાય છે
શિષ્ય ! ભય સામે છે. પલકારામાં જીવન હતાં ન હતાં થવાના ચેઘડીઆ વાગી રહ્યાં છે. એ પ્રાણ તે અજ્ઞાન છે, ભય આણવામાં કારણરૂપ છે; બાકી જે કંઈ દેષ છે તે આપણું પૂર્વકૃત કરણનો છે. એથી એને છેડો છેડવા માત્ર સમતાનું શરણું શોધવું ઘટે, જરા પણ ચહેરા પર વિકૃતિ આવવી ન જોઈએ. અંતર મલિન થવું ન જોઈએ. સાવધાન બને અને અંતરમાં એ વાત ઠસાવી દ્યો કે-gોગદમ્ નસિથ એ થઈ ! “હું એકલો છું. મારું કોઈ નથી. મને કેઈની સાથે વૈરવિરોધ નથી.”
તીશભદ્રની ધારણા ખોટી નહોતી. મહારાજ સંભૂતિવિજયજી
