________________
શથંભવસ્વામી :
[ ૧૪૯ ] પણ આ હડહડતા “કલિયુગ” માં બની રહ્યું છે, છતાં એ દ્વિજ સંતાન ! તું એ વાત જરા પણ લય બહાર જવા દઈશ નહીં કે જેના પર્વજોએ “તિના તાક્યમાનોs, જ છત્ જૈનમંમ્િ ' જેવા સૂત્ર અનુસાર જીવન ગાળ્યાં છે તેનું સંતાન કદી પણ પોતાની નજર સામે શંકાસ્પદ વાતાવરણ ન તો ખડું કરશે કે ન તો અન્ય કોઈને કરવા દેશે. એને મન વેદના વાય એ શિલામાં કોતરેલા શબ્દો કરતાં વધુ કિમતી છે, એ માટે ચચીની અગત્ય જ ન હોય.’
વહાલા મિત્ર! ભૂદેવ મહાશયની આ જલતી ન્યાત સમી વાdી શ્રવણ કરી હું તે ઠંડો જ થઈ ગયે. ચક્ષુ સામે ધર્મસંકટ ખડું થયેલું નિરખી ગ્લાનિ અનુભવવા લાગે. તૈયારીઓ થઈ ચૂકી હોવાથી–પ્રતિજ્ઞાપાલનનો અન્ય માર્ગ ન હોવાથી–એ જ સ્થળે પંડિતની “હા” માં “હા” ભેળવી, પધારવાની તિથિ નક્કી કરી, પ્લાન વદને ત્યાંથી ચાલી નીકળ્યો. રસ્તામાં મારી જાત પર મને તિરસ્કાર ઉપજે. પોતાના મંતવ્યમાં આ રીતે નમતું મૂકવા બદલ પશ્ચાત્તાપ થયે, પણ એ સર્વ “પાણી પીધા પછી ઘર પૂછવા જેવું” નિરર્થક હતું. થોડી માનસિક ઘડભાંજ કરી એક જ નિરધાર કર્યો કે અહીં આવ્યું છું તે એક વાર અહિંસાના ફિરસ્તાની નિર્વાણભૂમિના દર્શન તે જરૂર કરવા, અને તરત જ આ દિશા પ્રતિ પગલા માંડ્યા. સ્વપ્ન પણ એ વેળા તારો મેળાપ થવાની આશા નહોતી, પણ વિધિના વિધાન તો ન્યારા જ છે. અણધાર્યો તારે મેળાપ થયે અને અંતર ખોલવાની તક પણ સાંપડી અને તારા દુઃખી હૃદયને દિલાસો દેવાની પળ પણ પ્રાપ્ત થઈ.”
