________________
પ્રકરણ સાતમું.
ભદ્રીસિંહના ખાનગી મહેલ
ભટ્ટીકસ’હુ અત્યારે એકલા પે!તાના મનને આનંદ આપી રહ્યો છે. અને ખેલે છેકે આજકાલ મારા નસીબને સીતારા કેવા ચમકી રહ્યો છે! હું જે ધારૂં છું તેજ થાય છે. આપણે હવે યુવરાજ બનવાના અને સૌના પર હુકમ ચલાવવાના. જે ધારીશું તે કરીશું અને હવે આ સંસારની નવી નવી મેજો અને આનંદ લુંટવાના. મારા જેવા કાઇ ભાગ્યશાળી આ જગતમાં હશે? ના, ના, અત્યારે તેા યુવરાજ ગણે! તેહુંજ છુ. અને જે ગણેા તે બસ હું અને હું. પરંતુ હાલમાં મ્હારા વ્હાલા મિત્રા કાઈ દેખાતા નથી. શું તેમને મારા ઉપર રીષ ચડી હશે! શા માટે તેએ અહીં નહિ આવતા હાય !” આમ ભદ્રીકસિંહ વિચારાના ઝોલાં ખાઇ બેઠા છે એવામાં તે તેમના ચારિત્રવાન અને ખુશામતીઆ મિત્રાનું ટાળુ આવીને
હાજર થાય છે. તેમને આવતાં દેખી.
66
આવે!! આવે!! મ્હારા દીલેાાન દાસ્તા આવે ! ભદ્રીકસિંહે આવકાર આપ્યા.
