________________
પ્રકરણ ૭ સુ
૭૯
આપ તે! હવે યુવરાજ અને આવતી કાલના મહારાજા એટલે અમારા જેવા સાધારણ મિત્રાનેા ભાવ કાણુ પૂછે! અમે તે! દરરાજ આપના દન કરવા આવીએ છીએ, પણ આપ તે આપણા માનવતા મહારાણી વિલાસવંતીના તેજમાં તણાયેલા રહે એટલે અમને દર્શનને લાભ શેનાં આપે!! વિલાસ તે વિલાસ જ, પેાતાની વિલાસ માટે અનુચરા પાસે અપમાન કરાવી મહેલમાંથી તમારા માનીતા પત્ની અમને (તમારા મિત્રાને) દૂર કરાવે. એ કેટલા બધા અભિમાન. તારાગણ ચંદ્રની રાહ જોયા કરે પણ ચંદ્ર તે શાને દેખાય જ. હાય ! ચંદ્ર તેા માંધ્રા જ હોય ને! પ્રપંચસિંહે જણાવ્યું.
ક્રમ દુનસિંહ ! એ તો એમ જ હોય ને! દુનિયામાં લક્ષ્મીવાન એટલે ડાહ્યા અને બુદ્ધિશાળી, લક્ષ્મી મળી એટલે સર્વે ચીજો તેમને જ મળવાની, પૈસાથી તે ભગવાન પણ તેમના મિત્રાને ભૂલી જાય છે. એટલે જ લક્ષ્મીવાન સર્વગુણ સંપન્ન કહેવાય છે. ભગવાનસિંહ એસ્થે.
ભાઈ! શું મેલું, ભાઈ ને વિલાસ કરતાં કાઈ પરી–અપ્સરા મિત્રાના સામુય જોવે નહિ ! નથી! શું વિલાસ જેવી એક તેવીને તે દૂર જ કરવી જોઈએ !
મલી હોય તે હું માનું છું કે તે એમના માટે વિલાસ તે। યેાગ્ય જ નાલાયક સ્ત્રીને ખેલાવવી! ના, ના, દુર્જનસિંહ એક્લ્યાઃ
કેમ ભૂલેલા છે! ભાઈ, વિલાસ કરતાં તેા હજાર દરજ્જે શાબે તેવી મેાહનપુરીની કન્યા છે! તેના રૂપનું વર્ણન કરવા માટે કાઈ વિદ્વાન કવિ કે શાક્ષરની પણ કલમ ચાલવી મુશ્કેલ છે. મેં તે એક વખત સાધારણ જોઈ ત્યારે હું કયાં છું તેનું પણ ભાન ભૂલી ગયા હતા. આપણા માનીતા મિત્ર યુવરાજ ભદ્રીકસિંહ માટે તે તદ્દન યેાગ્ય છે! જો વિલાસને! આ રૂપકન્યા સાથે મુકાબલા કરીએ
