________________
પ્રકરણ ૧૪ મુ
શું નિશાની આપું? દેવસેનાએ પૂયુ.
૧૧૯
દાસી! જો તે ખરી કે પદમાવતી અને યાગી પણે શી રકઝક કરે છે? જા તેને અહીં ખેલાવી લાવ. અને પેલા યેગીને પણ અહીં આવવાનું આમંત્રણ આપજે કારણ કે તે જંગલવાસીને જંગલમાં જનારાઓનું વધારે જ્ઞાન હોય ? કદાચ યેાગીથી મારા પ્રાણેશને પત્તો લાગે. માટે તું જલ્દી જા અને અહીં ખેાલાવી લાવ. દેવસેનાએ કહ્યું.
જેવી આજ્ઞા ! એમ કહી દાસી ચાલી ગઈ.
જેથી દેવસેના એકલી પડી અને વિચાર કરવા લાગી કે- અરેરે ! રાજકુમારે મને એકલી મૂકી, પરહરી, દુઃખી કરી પણ કદાચ એ ચેગીરાજ મારા વ્હાલાના સમાચાર આપી મારા મનને શાંત્વન આપે તે કેવું સારૂં'! આમ વિચારા કરે છે ત્યાં તે પદમાવતી અને ચેાગી અને આવી પહોંચે છે.
મેન પદમાવતી ! આવ, આવ, મહારા સુખ-દુઃખમાં સહાય કરનારી આમ આવ. પધારા ! યેાગેશ્વર ! મારા સવિનય વંદન અગીકાર કરશે. યોગીરાજ તથા પદમાવતી આપેલા આસન પર બિરાજમાન થયા.)
એન ! તું આયેગીરાજ સાથે શી વાત કરતી હતી? દેવસેનાએ પૂછ્યું.
મ્હેન ! આ યાગી નથી પણ કાઈ યાગીના વેષમાં પાપાત્મા– શયતાન છે. તેમને ખીભત્સ શબ્દો ખેાલી મને અપમાનીત કરી છે. અને કહે છે કે–“તુ વીર પ્રધાનપુત્ર લાલસિંહની ધ`પત્ની થઈશ. શું પ્રાણાન્તે આ પદમાવતી શત્રુના પુત્રને પરણશે ? ના, ના, એમ અને જ નહિ. પદમાવતીએ જણાવ્યુ,
