________________
૧ર૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલકથા યોગીરાજ! આપને આમ યુવાવસ્થામાં યોગ લેવાની શી જરૂર પડી ? આપના માતા-પિતા કોણ છે? આપનું ગોત્ર શું છે. વિગેરે હકીકતને ખૂલાસો કરી આ રંક અબળા ઉપર ઉપકાર કરશે. દેવસેનાએ પ્રશ્નો પૂછ્યા.
હે બાળા! કુદરતના કર્મોને અનુસરી હું રોગી થયે છું. યોગીએ જવાબ આપો.
તમારા બોલવામાં કાંઈક રહસ્ય છુપાયેલું હોવું જોઈએ. (ગીની આંગળીમાં વીંટી દેખી) તમો ત્યાગીને વળી આ વીંટી કેવી ? મને આશા છે કે આપ એ વીંટી મને જોવા માટે આપશે. દેવસેના બેલી
હે રાજકુંવરી! તમે ભૂલ છો (વીંટી યોગીએ સંતાડી દીધી) એ તો ફક્ત હાથે દુઃખ થતું હતું તેથી કોઈ ઉપકારી પુરૂષે આ ઔષધરૂપી વાળ નાંખે છે. તેને તમારે જોવાની શી જરૂર છે ? ગીએ જણાવ્યું.
જે વીંટી હું જોઈ રહી છું તે જો એ પ્રમાણે હોય તો મને બતાવવી પડશે. તમે વાળો કહો છો પણ તેની અંદર તે એક મનુષ્યની આકૃતિ માલુમ પડે છે. તે માણસને જે હું ન ભુલતી હોઉં તે તે મારા પ્રાણેશ છે. માટે મને તલસાવી દુઃખી ન કરતાં કપા કરી સત્વર વીંટી જેવા આપે. દેવસેનાએ માંગણી કરતાં કહ્યું.
બાળા! તમારે આવા ઘેલા વચન કાઢવાં ગ્ય નથી. ગીએ જણાવ્યું.
તમારે આપવી જ પડશે દેવસેનાએ હઠીલાઈ પૂર્વક કહ્યું. હું એક શરતે આપું. કઈ શરતે ?
