________________
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલક્થા મિત્ર દેવકુમાર આપ ક્યાં પધારે છે ? આ કરમાઈ ગએલું વદન, કાળ પોષાક, કાળે અશ્વ આ બધું શું ? આમ મિત્ર વિના
ક્યાં પધારે છો ? શું પ્રવિણસિહે આમંત્રણ આપ્યું છે! શું અંધકારને વશ થઈ મિત્રધર્મ ભૂલ્યા છે ? બેલે, આમ આપ ક્યાં જાઓ છો? લાલસિહે અધીરા બનતાં પૂછ્યું.
મિત્ર! પિતાશ્રીના હુકમને આધીન થઈ તેઓની આજ્ઞાનુસાર પરદેશ જાઉં છું. મને માફ કર ! આવી ખબર મોકલવા મારી હિમ્મત ચાલી નહીં. મિત્ર ! મારા ભાઈ કેશવસિહના ખુનને આરોપ મારા ઉપર આવ્યો છે. તે બાબત હું તદ્દન નિર્દોષ છું. તે કરનાર તો પિલી મંજરી જ છે. દેવકુમારે કહ્યું.
મિત્ર દેવકુમાર ! તે કુલટા મંજરીને મેં હમણાં જ ધમકાવી કાઢી મૂકી છે. કારણ કે તે સદગુણી વિલાસને આડે રસ્તે લઈ જવા સમજાવી રહી હતી. જ્યારે વિલાસે બૂમ પાડી ત્યારે હું તેની હારે ધાયો અને તેને બચાવી લીધી અને પેલી દુષ્ટ મંજરીને સખત મારા મારી ગામ બહાર હાંકી કાઢી છે, હવે તે કદાપી પણ રાજ્યને વધારે નુકસાન કરશે નહિ. તેના જવાથી રાણી એકલી કંઈપણ કરી શકવાની નથી. આ બધું તેફાન અને કાવત્રા કરનાર એ પાપી નીચ મંજરી જ હતી. લાલસિહે સમાચાર આપ્યા.
તે ગઈ તે રાજ્યની પીડા ગઈ. મિત્ર તું હવે મને જવાની રજા આપ જેથી હું મારા રસ્તે જાઉં. દેવકુમારે રજા માગતા કહ્યું.
શું તું એમ માને છે કે આ તારે મિત્ર તારાથી જરાપણ દૂર રહી શકશે ? ના, ના, તેમ તે કદાપી કાળે પણ બનવું મુશ્કેલ છે, હું પણ તારી સાથે જ આવીશ તારા વિયોગે જીવવું તેના કરતાં તે મરવું હું વધારે પસંદ કરું , શું જળ વિના માછલી રહી શકે ખરી ? તે પછી તારા વિના આ લાલસિંહ ઘડી પણ રહી શકે ખરો ?
