________________
૨૯૦
'હીંકારકલ્પતરુ ધરવામાં આવે તે કામબીજ જરીની જેમ તે વશીકરણ
हः शम्भुः सेन्दुकलो ब्रह्मा रस्तुर्यकः स्वरो विष्णुः । संमृतिरस्या बिन्दुं दत्वा नादो विभात्यर्हन् ॥ ४४३ ॥
“ઈન્દુકલાયુક્ત હું એટલે છું” એ શંભુ-શિવને વાચક છે, રુએ બ્રહ્માને વાચક અને ચોથા સ્વર
એટલે “ એ વિષ્ણુનો વાચક છે. તેમાં બ્રહ્મા વડે ઉત્પત્તિ, વિષ્ણુ વડે સ્થિતિ અને શંકર વડે લય થાય છે. આ રીતે સમસ્ત સંસારની પ્રવૃત્તિ થાય છે. હવે એ ી પર જે બિંદુ મૂકીએ તો નાદ બને છે અને તે અર્હત્ રૂપે શોભે છે. તાત્પર્ય કે દી કારમાં બ્રહ્મા, વિષ્ણુ, મહેશ તથા અરિ. હંત એમ સર્વ દેવોની સ્થાપના હોવાથી તેને સર્વદેવમય સમજવાને છે. वर्णान्तः पार्श्वजिनः कला फणा बिन्दुरत्र नागमहः । नागो र ई तु पद्मा तत्राहम् सूरिमेरुमयः ॥ ४४४ ॥
હી કારમાને દુ પાર્શ્વજિન છે, તેના પર રહેલી ચંદ્રકલા એ નાગની ફેણ છે, તેમાં રહેલ બિંદુ એ ફણ પરને મણિ છે. “” એ નાગદેવતા ધરણેન્દ્ર અને એ શ્રી પદ્માવતી દેવી છે. તેમાં અરિહંતની આકૃતિ એ સૂરિમે છે.”
वारिघट-पत्र-यन्त्रे मूर्धनि भाले सुपुष्प-नैवेद्यैः । संपूज्यामु जापः करपर्वभिरब्जबीजाद्यैः ॥ ४४५ ।।
“જલથી પૂર્ણ કલશ હોય અને તેના પર પાંદડાં મૂકેલાં હોય એવા આકારવાળા યંત્રમાં મસ્તક તથા કંઠના ભાગે હોંકારની સ્થાપના કરીને તેની સુંદર પુષ્પ તથા
