________________
આરાધનાનાં મુખ્ય અંગે
૮૧ પ્રાચીન કાળમાં મંત્રારાધક મંત્રની સિદ્ધિ અર્થે દિવ્યદેશનું સેવન કરતા, એટલે કે જે પ્રદેશ અતિ રળિયામણે હેય, શાંત હોય, પવિત્ર હોય, ત્યાં જઈને રહેતા અને મંત્રની યથાવિધિ આરાધના કરતા. આધુનિક કાળે તે માટે કાઈ એકાંત તીર્થસ્થાનની પસંદગી કરવી યોગ્ય છે. જેનાથી આવું કંઈ બની શકે એમ ન હોય અને મંત્રારાધના કરવી હોય, તેણે પોતાના ઘરના એક ઓરડાને પસંદ કરી, તેને ગાયના છાણથી લીંપી–ગુપી અથવા ગુલાબજળ વગેરેથી ધોઈને ધૂપ–દીપથી વાસિત કરવા પૂર્વક તેનો ઉપયોગ કરે.
શ્રદ્ધા મંત્રદેવતા, મંત્રદાતા ગુરુ અને મંત્ર એ ત્રણેયની. શકિતમાં પૂરી શ્રદ્ધા રાખીને આરાધકે આરાધના કરવી. જોઈએ. તો જ આરાધના સફળ થવા સંભવ છે. જે આ ત્રણ પૈકી કોઈ પરની શ્રદ્ધા ડગમગી તો આરાધનારૂપી ઈમારતને ભારે આંચકા લાગવાના અને આખરે તે તૂટી પડવાની.
મંત્રદેવતા પ્રસન્ન થશે કે નહિ ?” ગુરુએ મંત્ર તે બરાબર આ હશે ને? અથવા “આ મંત્ર ફલદાયી થશે કે નહિ ?” આવા વિચારો આરાધકે કદી પણ કરવા નહિ, કારણ કે તે શંસયગ્રસ્ત મનેદશા ઊભી કરે છે અને તેથી આરાધનાનું જેર તૂટવા લાગે છે. એમ કરતાં
