________________
૨૯૨
જગતશાહ
દરિયાના સાથી. આવું તમે ક્યારેય જોયું હતું?”
હા. ક્યારેક જન્મારામાં એકાદ વાર તે આવું દરિયાનું ગાંડપણ સંધાર જુએ જ છે.”
તે આ વહાણો હવે નહિ બચે ?' “ના, એકેય નહીં બચે ! '
પણ એમાં અનાજ છે. મુલકની એ જીવાદોરી છે. મારું પત છે. મારી પરણેતરને કેલ છે.”
તેય નહિ બચે !” “એવડો મોટો મારા ઉપર કપ ? ”
શેઠ, તમે તે માને કે ન માને, પણ હું અમારા લેકેની એક વાત કરું તમને.”
“આ વહાણ ઊગરે ને અનાજ કાંઠે સલામત ઊતરે એવી કઈ વાત છે ?
વાત છે તે એવી જ, પણ એને માનવીન માનવી એ તમારી મતિ અને મરજીની વાત છે !'
બેલે. જુઓ...એ...આ ત્રીજું વહાણ પણ ઝડપાયું.”
“વાત એવી છે શેઠ, અમને તે એ અમારા જોગીઓએ અને બાવાઓએ કહી છે કે જ્યારે કૃષ્ણ ભગવાન સોમનાથમાં ભણતા હતા, ત્યારે એમના ગુરુના પુત્રને દરિયે લઈ ગયો. એમને અભ્યાસ પૂરો થયો ત્યારે એમનાં ગુરુપત્નીએ દક્ષિણે માગી કે મારા પુત્રને દરિયે લઈ ગયે છે તે એને પાછો લાવી આપે ! ત્યારે કૃષ્ણ ભગવાને અમારી કુળદેવી હિંગળાજ માતાની મદદ માગી. માતાજીએ મદદ આપવાની હા તે પાડી, પણ એક વચન લીધું કે મને પાંચ પચાસ વરસે જે ભૂખ લાગે તે મારો ભેગ હું લઉં, એમાં તમારે વચવાં ન આવવું! કૃષ્ણ ભગવાન તે વિષ્ણુના અવતાર, ને વિષ્ણુ ભગવાનનું કામ તે જગત આખાને પોષવાનું, છતાં એમની પાસે માજીએ આવું વચન માગ્યું. ”
પછી?”
