________________
ગધેડાને શીંગડાં ઊગ્યાં!
૨૬૭ ભરે, પણ રાજાના ગ્રહ અવળા ફરે છે ત્યારે વસતીને ફરી બેસતાં વાર નથી લાગતી. એને કાંઈ રાજ કરવું નથી; એને તે નિરાંતે કામધંધો કરે છે. એને કાંઈ પીથલ સુમારા સાથે લેવાદેવા નથી; એને તે લેવાદેવા છે રાજની ગાદી સાથે. એ તે જે એના ઉપર બેસશે એને સલામ ભરશે. . ત્યારે વસતી તે રાજા રામનીયે નથી થઈ, એ સૂત્રને મર્મ પીથલ સુમરાને મોડે મોડે છતાં વેળાસર સમજાય. ત્યારે એને સમજાયું કે પીથલ સુમરે જાય એ વસતીને પિસાય એમ છે; પણ વસતી જાય એ પીથલ સુમરાને પિસાય એમ નથી. ને ત્યારે વસતીનું મન રાજી રાખવાને માટે પીથલ સુમરાએ જગડૂનો ઠરાવ કબૂલ રાખ્યો.
ભદ્રાવતીને ગઢ ફરીથી બંધાય ને ભદ્રાવતીમાં જગડૂશા આવીને વસ્યા. ને પછી તે જેમ જેમ દરિયાવાટ ખીલતી ગઈ, જેમ જેમ જગડૂશાની સોદાગરી વધતી ગઈ, તેમ તેમ ભદ્રાવતીની શોભા પણ વધતી ગઈ.
એને બ્રાહ્મણ ભાઈબંધ દરિયામાં મૂઓ—એણે દરિયાકાંઠે એના નામનું મંદિર બાંધ્યું. એને ભાઈબંધ દૂદ-પાણકળા હરિભગતે
જ્યાં પાણી જોયું ત્યાં એણે એના નામની સેલારી વાવ બંધાવી. ત્રીજે ખૂણે એણે પિતાની વણઝારની દેખરેક રાખનાર પોતાના ભાઈબંધ ખીમલી પીંજારા માટે હવેલી બાંધીને એની પાસે મસ્જિદ બંધાવી અને ચોથે ખૂણે ગામમંદિર બાંધ્યું.
અને જેના ચારે ખૂણું આવાં સંભારણાંથી શોભતા હતા એવો એણે ઊંચે ઊંચો ગઢ બાંધે. ને ગઢના દરવાજા ઉપર એણે પીથલ સુમરાને સેનનાં શીંગડાંવાળે પથરાને ગધેડે મૂક્યો !
. આ ગઢની વચમાં પિતાના ગુરુ પરમદેવસૂરિના આદેશ પ્રમાણે એણે જિનાલય બંધાવ્યું–બાવન દેરીઓથી શોભતું જાણે દેવવિમાન જ જોઈ લ્યો!
